Υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και "υπερβολικά σκληροί" άνθρωποι. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι και ούτε αντιδρούν/επιβιώνουν στα δύσκολα με τον ίδιο τρόπο όλοι. Στη δοκιμασία πάνω, άλλος γίνεται ζυμάρι κι άλλος πέτρα.Το θέμα είναι το τι επιλέγει να κάνει κανείς με την όποια ευαισθησία του: άλλος την αποδέχεται, την εξελίσσει και εξελίσσεται μέσα από αυτήν ωριμάζοντας, κι άλλος τη θάβει βαθιά μέσα του από φόβο αρνούμενος την ύπαρξή της, βαφτίζει το κέλυφος «σκληράδα» και αγωνίζεται ύστερα να παραστήσει -στον εαυτό & στους γύρω του- τον δυνατό, τον ψημένο, τον αλώβητο. Η διαφορά είναι ότι ο δεύτερος από τους δύο, δεν έχει ποτέ ίσως την ευκαιρία να γνωρίσει τον εαυτό του & να δώσει την ευκαιρία και σ' άλλους ανθρώπους να τον γνωρίσουν πραγματικά.Πιστεύω ότι ο «υπερευαίσθητος» και ο «υπερβολικά σκληρός» άνθρωπος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Χαρακτηρίζονται από μία ευαλωτότητα, που ο μεν ένας την κάνει παντιέρα, ο δε άλλος την κρύβει. Κοινός παρονομαστής: κανείς από τους δύο δεν ξέρει βαθιά μέσα του πώς να τη διαχειριστεί. Η ζωή και των δύο, ωστόσο, πιθανά να καλυτέρευε πολύ αν αποφάσιζαν να δουν, να παραδεχτούν και να αγκαλιάσουν τα κοινά στοιχεία που έχουν με την αντίθετη πλευρά: όχι ως πλεονεκτήματα ή αδυναμίες, αλλά ως αντιστάθμισμα για μία πλουσιότερη, πιο ισορροπημένη και σίγουρα ωριμότερη ζωή.
14.6.2017 | 18:25
Δεν υπάρχουν υπερβολικά ευαισθητοι
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γ@#$@#$ από τη ζωή.Και εγώ υπερβολικά ευαίσθητη ήμουν κάποτε, τώρα δεν προλαβαίνω και να θελα μωρό μου;)
2
