ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

στο προσωπο σου ειδα το αλλο μου μισο.τοσο που ενιωσα τρελη,παραλογη και φαντασμενη..αλλα ποτε δεν ενιωσα αλλιως για σενα.ουτε τωρα που σε θυμιζει τοσο αφορητα μονο το τσιγαρο στα χειλη μου,σαν να σουν μια ψευδαισθηση που ειχα αναγκη για να παρω δυναμη να αλλαξω τη ζωη μου.να πατησω στα ποδια μου,.πριν ημουν πολυ χαμενη ,.και τωρα ειμαι αλλα ελπιζω οτι δεν θα ειναι ετσι για παντα.εσυ ησουν το κινητρο μου για πολλα που δεν ενιωσα ποτε την αναγκη να σου πω,φτανει που σ εβλεπα να περνας και ας εφευγες παντα,και ας ειχες τη ζωη σου,και ας με λυποσουν στην καλυτερη...δεν ηθελα ποτε να δεις πικρα πανω μου γιατι δεν μου τη προκαλουσες εσυ..ποτε δεν την προκαλεσες ,αληθεια,..δικη μου ηταν και προσπαθω να την λιγοστεψω οπως μπορω γιατι αν μονος δεν εχεις το θαρρος κανεις δεν οφειλει για σενα..μερικες φορες νιωθω πονο στο στηθος γιατι δεν μπορω να με φανταστω με καποιον πιο ασφαλη και χαρουμενη.πιο δημιουργικη και αποφασισμενη.αν με ρωτας πως σε σκεφτομαι ειναι μονο να γελας και να λαμπεις απο ευτυχια δινοντας χαρα σε οσους σ αγαπανε και σ εχουν,φιλο αδερφο σχεση η κ εχθρο,,εισαι ξεχωριστος .και πρεπει να πηγαινεις μονο μπροστα,ποτε πισω.το οφειλεις στον τοσο διαμαντενιο εαυτο σου και σ οσους αγνωστους ακομα στιγματισεις σαν εμενα...