ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 3 χρόνια έχω σχέση με ένα παιδί. Είμαι πολύ ευχαριστημένη στη σχέση αυτή, περνάω καλά, τον λατρεύω και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Το πρόβλημά μου είναι το εξής: για κάποιο λόγο αποφεύγει το να πάμε κάπου διακοπές, ή έστω μια εξόρμηση ένα διήμερο. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως οικονομικό κώλυμα, ίσα ίσα και οι δύο είμαστε ανεξάρτητοι και σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση . Μου λέει ότι έχει δουλειά και ότι τα ταξίδια τον αποσυντονίζουν. Εγώ όμως βλέπω ότι πρώτον δεν κάνει σωστή διαχείριση χρόνου, δεύτερον οτι εγώ έχω πολύ μεγαλύτερο φόρτο εργασίας όμως κάνω τα πάντα για να περάσουμε χρόνο μαζί , τρίτον μια χαρά έχει χρονο να βγαίνει συνεχώς με τους φίλους του ή με τους γονείς του. Θέλω να καταλήξω στο ότι μου φαίνεται πως του αρκεί να βρισκόμαστε 3-4 φορές τη βδομάδα για κανένα 3ωρο και για εκείνον αυτό είναι σχέση. Δεν μένουμε τόσο συχνά τα βράδια μαζί, δεν περνάμε χρόνο στο σπίτι οι δυο μας και διακοπές δεν θέλει με τίποτα να πάμε και κατευθείαν μου το ξεκοβει. Είναι παράλογο να ζητάω περισσότερο χρόνο μαζί του ; νιώθω ότι έχω τόσα πολλά να δώσω όμως δεν μου δίνει την ευκαιρία! Και μιας και έχουμε την οικονομική δυνατότητα, θα μπορούσαμε να κάνουμε τόσα μα τόσα πράγματα μαζί και να ανανεωσουμε τη σχέση μας. Όμως για κάποιο λόγο αρνείται! Το μόνο που κάνουμε είναι να βγαίνουμε για καφέ ή να πηγαίνουμε σινεμά. Ενώ είναι ζωντανός άνθρωπος, ώρες ώρες φέρεται σαν παππούς. Μετά από 3 χρόνια σχέσης, δεν μου αρκούν αυτά τα λίγα που κάνουμε μαζί . Θέλω να μου δείξει ότι βλέπει πιο σοβαρά τη σχέση μας και με υπολογίζει. Όχι απαραίτητα να πηγαίνουμε συνεχώς ταξίδια, αλλά έστω να συγκατοικήσουμε. Ξερω βέβαια ότι με αγαπάει και ότι δεν έχει κακη πρόθεση, όμως θα ήθελα να γίνει λίγο πιο δυναμικός, να πάρει πρωτοβουλίες.......