ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.5.2016 | 21:48

Διακριτικότητα

Η διακριτικότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.Δεν συμπαθώ καθόλου τους αδιάκριτους ανθρώπους με χωρίς σεβασμό και αξιοπρέπεια αλλά ούτε και αυτούς που περιφανεύονται για τα δικά τους κατορθώματα ή εμπειρίες.Η πρώτη κατηγορία των ανθρώπων είναι αγενής και η δεύτερη κατηγορία είναι ψώνια και δεν ξέρω τι άλλο.Έκανα αυτό το παραπάνω ξέσπασμα γιατί το μεσημεράκι η αδερφή μου, έλεγε -με ενθουσιασμό- σε μια άλλη κοπέλα (στο άκυρο) τα ταξίδια που έχουμε κάνει μαζί με κάποιες άλλες κοινές μας φίλες. Όλα με λεπτομέρειες, με ποιά εταιρία και που μείναμε και πόσα δώσαμε κτλ, περηφανέυοντας και παίρνοντας τα credits σαν να ασχολείται εκείνη με αυτά, προτρέποντας την να κάνει το ίδιο. Εμένα ποτέ και κανείς δεν μου έδινε συμβουλές για φθηνά ταξίδια και όλα αυτά τα έψαξα μόνη μου, αλλιώς πουθενά δεν θα πηγαίναμε (οκ, εδώ φαίνομαι bitch). Εξάλλου, την κοπέλα έχουμε να την δούμε και να μιλήσουμε σχεδόν 10 χρόνια και δεν ήμασταν ποτέ φίλες, απλά ενα "γεια, τι κάνεις". Εμένα αυτό δεν μου αρέσει και δεν θέλω να λέω σε κανέναν τι κάνω, που πάω και γιατί και ειδικά με άτομα που έχεις να τα δεις μερικά χρόνια, που δεν ξέρεις αν ζουν ή πεθαίνουν. Της έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι δεν θέλω να λέει σε άλλους και ειδικά σε κοινούς γνωστούς ή συγγενείς μας, τι κάνω/κάνουμε. Εκείνη όμως πάντα, νομίζει ότι θέλω να τα κρατάω όλα μυστικά και την ενοχλεί λέγοντάς μου πως δεν θέλω να μοιράζομαι τίποτα με κανέναν και διάφορα άλλα τέτοια. Δεν είναι όμως αυτό, απλά δεν τους αφορά, άλλοι δεν μας έχουν πει ποτέ που πάνε και τι κάνουν (πάρα μόνο αν ρωτήσουμε) και καλά κάνουν, δεν με ενδιαφέρει. Μία φορά που είχαμε πάει εξωτερικό, της λέω να μην πει τίποτα. Δεν άντεξε! Μου λέει, δεν μπορώ να το κρατάω άλλο μέσα μου, θέλω να το πω (έτσι ακριβώς μου το είπε) ε, και της λέω εντάξει, πήγαινε πές τα, μην σε καταπιέζω. Τα είπε και ησύχασε. Και δεν το κάνει μόνο σε αυτά αλλά και σε πολλά άλλα και πάντα παίρνει εκείνη τα εύσημα ενώ εγώ ασχολούμαι, αλλά δεν της λέω τίποτα γιατί βγαίνω η bitch της υπόθεσης. Δεν ξέρω πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό. Έχετε καμια ιδέα;Υπόψην είμαστε και οι δύο λίγο πριν τα 30 (όχι δύδιμες αλλά μ' ένα χρόνο διαφορά).
 
 
 
 
Scroll to top icon