ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάμε πλέον όλο και λιγότερο. Συνήθως μια φορά τη βδομάδα από επιλογή. Δεν υπάρχει για μένα άλλος ούτε άλλη γι αυτόν. Απλά ήταν δύσκολοι αυτοί οι μήνες -η απόσταση άλλωστε κάνει τα πάντα δυσκολότερα- και η επαφή μας καθιερώθηκε ως τέτοια. Όποτε μιλάμε είναι σαν να μην υπήρχε όλη αυτή η γελοία κατάσταση. Μιλάμε για τη στιγμή που θα βρεθούμε, για τις στιγμές μας που μας λείπουν, για το αν μετανιώσαμε τελικά ότι ρισκάρουμε μια καλή φιλία που είχαμε μεταξύ μας απλά και μόνο επειδή στις δυο τρεις μέρες που περάσαμε μαζί ανακαλύψαμε μια απροσπέραστη έλξη. Δε με έχει σημαδέψει άνθρωπος ποτέ στη ζωή μου. Ακούω κι εγω όπως όλοι μας ιστορίες για όσους γυρνούν ξανά και ξανά στα απωθημένα τους, για όσους περνάνε χρόνια να επιστρέφουν και πάλι πίσω στους ίδιους ανθρώπους, για όσους υπνώνιυν για καιρό την έλξη τους όσο είναι μακριά και πάντα αυτή ξυπνάει όταν θα βρεθούνε. Δεν τα έχω ζήσει όλα αυτά αλλά το ξέρω ότι αν υπάρξει ποτέ άνθρωπος που θα με κάνει να νιώσω έτσι δε μπορεί να είναι άλλος από εσένα. Τα μάτια σου είναι τόσο όμορφα κι ας μη στο πω ποτέ μου..