ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την ιδέα γι’ αυτό το κείμενο μου την έδωσε η γραπτή μετουσίωση των συναισθημάτων μιας άλλης ρομαντικής ψυχής…Πρόσφατα, πήρε το μάτι μου ένα θέμα που αφορούσε τους Ανεκπλήρωτους Έρωτες…Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο όχι όμως για τους Ανεκπλήρωτους αλλά για τους Αληθινούς Έρωτες…Γιατί ποιός αληθινός Έρωτας μένει Ανεκπλήρωτος?Ο έρωτας ο μεστός ο ειλικρινής ο αυθόρμητος έχει δύναμη μέσα του, δεν μένει ποτέ ένα άπιαστο όνειρο, δεν αποτελεί ουτοπία, μόνο υπερτερεί…Σίγουρα όλοι θέλουμε να ερωτευθούμε γιατί όλοι θέλουμε να ζήσουμε και ερωτεύομαι σημαίνει ζω, υπάρχω…Τί γίνεται όμως όταν ο έρωτας είναι μονόπλευρος? Δίνουμε τα πάντα γι αυτόν, αφοσιωνόμαστε, επιμένουμε, παλεύουμε, ρισκάρουμε…όπα όπα καλά όλα αυτά αλλά για ποιόν? για κάποιον που δεν υπάρχει?Που δειλιάζει σε κάθε δυσκολία και είναι το ιδανικό αρσενικό μόνο στο μυαλό μας? Κάπως έτσι καταλήγουμε να ερωτευόμαστε μια ιδέα, μια ιστορία, ένα παραμύθι…μια ψευδαίσθηση…Κι όταν το ρολόι δείξει 12 τότε η πριγκίπισσα γίνεται σταχτοπούτα κ η άμαξα πάλι κολοκύθα κ έτσι πιάνουμε τα φαράσια κ τις σκούπες κ αρχίζουμε το κλάμα δήθεν επειδή έχουμε αλλεργία στη σκόνη. Με λίγα λόγια η αγάπη κ ο έρωτας έχουν αξία μόνο όταν είναι Αληθινά.Γιατί η ζωή ήταν, είναι κ πρέπει να είναι δόσις-αντίδοσις…Δεν θέλω να απογοητεύσω κανέναν αντίθετα θέλω μόνο να τονίσω ότι οφείλουμε πρώτα απ όλα να αγαπάμε τον εαυτό μας, να μην υποβιβάζουμε την αξία μας, αλλά να σεβόμαστε εμάς και μαζί τις επιλογές και τα συναισθήματα μας. Να μην συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο και τίποτα κατώτερο από αυτό που μας αξίζει…Διότι έτσι φθείρουμε την έννοια του Έρωτα εμείς οι ίδιοι…Ο Έρωτας λοιπόν και η Αλήθεια είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.Η Αλήθεια τελικά υπάρχει παντού μέσα μας και γύρω μας αρκεί να μην εθελοτυφλούμε.Ξέρω,η Αλήθεια μερικές φορές πληγώνει,πονάει,καίει,ζεματάει αλλά δεν παύει να είναι ΑΛΗΘΕΙΑ!Κι είναι όπως η κάθαρσις,επώδυνη η πορεία της λυτρωτικό όμως και γλυκό το πέρασμα της…