ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σ’ αυτή την χώρα δεν πλήττεις ποτέ. Μένεις άνεργος, δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, είσαι έξω από τα κυκλώματα, ψηφίζεις αριστερούς με δεξιές τσέπες και δεξιούς με αλαζονικές συμπεριφορές, να πληρώνεις από αυτά που δεν έχεις για να σώσεις τράπεζες και μισθοδοσίες υπαλλήλων που δεν ξέρουν ούτε το όνομα τους να γράφουν, αλλά αν είσαι πια επαγγελματίας παρατηρητής, σίγουρα δεν περνάει μέρα που είτε τα παίρνεις στα σοβαρά και είσαι μονίμως κατηφής φλερτάροντας επιτυχημένα με την κατάθλιψη είτε στ αστεία και γελάς ασταμάτητα. Δεν είναι μόνο η πολυμορφία, η πολυποικιλότητα, η πολυπολιτισμικότητα αν το θέλετε, σύμφωνα με τους διεθνιστές της εποχής μας, που με βρίσκει αντίθετο, αλλά όχι και σε σημείο να χαιρετάω…ρωμαικά!!! Δεν είναι μόνο η έκρηξη της σεξουαλικής απελευθέρωσης, που μ αφήνει αδιάφορο, γιατί ο προσανατολισμός μου υπήρξε από νωρίς ορατός. Καθένας μπορεί να κάνει τις επιλογές του, να μην καταπιέζεται και να νιώθει καλά με τον εαυτό του. Δεν είναι τέλος μόνο η επίδειξη που αφήνει ακάλυπτο το καθετί, όταν πριν από λίγες δεκαετίες αυτό το καθετί ήταν σχεδόν απαγορευμένο κι ακόμα χειρότερα κατακριτέο. Είναι ότι όλα γίνονται τόσο φανερά, τόσο κραυγαλέα που καταντάει κουραστικό. Ο Άντι Γουόρχολ προέβλεψε ότι όλοι δικαιούνται ένα πεντάλεπτο δημοσιότητας. Η κατάσταση σήμερα με μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον ξεπέρασε κι έκανε σχεδόν όλους να νομίζουν ότι είναι μονίμως διάσημοι. Ευτυχώς, για να μπορούμε να λειτουργούμε και να ζούμε εμείς που θέλουμε να παραμείνουμε άσημοι. Ίσως γιατί σε αντίθεση μ αυτά που οι σύγχρονοι μας πιστεύουν, ασπαζόμαστε την ρήση του «ζεις κρυφά, ζεις ευτυχισμένα».Δεν θα μιλήσω για αρχές και ηθικές αξίες. Δεν θέλω να ταυτιστώ ιδεολογικά με το μικρό ευτυχώς κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που ακόμα ευελπιστεί ότι θα γίνουμε περίπου ένα χριστιανικό Ιράν. Αλλά θα τολμήσω να αναφέρω τα όρια. Η ζωή μας έχει καταλήξει μια ατέλειωτη πλάκα, από τους πολλούς εις βάρος των λίγων κι όχι μια σοβαρή κανονικότητα με χιούμορ. Ένα διαρκές τηλεπαιγνίδι, ένα πρωινάδικο. Απίστευτα ανυπόφορη, με συνέπεια την μετανάστευση ή και την αποχή από τα πάντα. Και ίσως, αυτοί που έφυγαν να ήταν και τα καλύτερα μυαλά. Κι απομείναμε να συγχρωτιζόμαστε με μυώδεις μπουμπουνοκέφαλους και καλλίπυγες νεαρές με νοοτροπία κακομαθημένου κατοικίδιου.