ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταρχήν να σας πω πως έχω φύγει μακριά από την πόλη που μεγάλωσα,μετακόμισα σε άλλη για να ζήσω με το αγόρι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αφήσω καλούς φίλους και φίλες πίσω μου. Ήρθα λοιπόν εδώ μη γνωρίζοντας κανέναν πέρα από το αγόρι μου. Κατάλαβα πως η ζωή εδώ είναι διαφορετική,άλλη διασκέδαση, άλλες δουλειές. Γενικά ότι το σύστημα λειτουργεί διαφορετικά.Πίσω στη πολη μου ημουν πάντα το άτομο που όταν θα βγαίναμε έξω με τη παρέα θα τους ξεσήκωνα όλους,θα περνουσαμε τέλεια ,θα έκανα πολύ χαβαλε ,συνήθως τότε δε με ένοιαζε τι φοραω,ούτε αν κάποιος κοιτάει ,και δε σκεφτόμουν ποτέ τι θα πει ο κόσμος. Ήμουν απαλλαγμένη από τέτοιου είδους κόμπλεξ. Περνούσαμε καλά και αυτό φαινόταν. Αξιοπρεπώς πάντα !Φεύγω λοιπόν έρχομαι εδώ... Πέρα από το αγόρι μου δε γνώριζα κανέναν άλλον. Στην αρχή δεν είχα σκεφτεί τι προβλήματα προσαρμογής θα μπορούσα να έχω σε μια άλλη πόλη. Ήμουν στο κόσμο μου εντελώς,ερωτευμένη φουλ,δε με ένοιαζε τίποτα,ήθελα απλά ναμαι μαζί του. Μόλις πέρασαν οι πρώτοι 6 μηνες κατάλαβα τι πρόβλημα θα μπορούσα να έχω...Δε θέλω να σας τα πολυλογισω αλλο θα μπω στο ψητό.Δεν είμαι πια το κορίτσι που βγαίνω έξω και περνάω καλά ,οπότε βρισκόμαστε με κάποια παρέα και νιώσω λίγο οικειότητα και βλέπω ότι παίρνει χαβαλε η φάση,και αρχίζουμε τα ποτάκια να ρέουν.Έτσι περνάει η ώρα και όταν φτιάχνουμε Κεφαλά όλοι φεύγουν...και μετά πάω σπίτι,ψάχνω να δω τι κάνω λάθος με πιάνουν τύψεις ,ότι έγινα ρεζίλι,σκέφτομαι μήπως είπα κάτι και τους πείραξε και όλα αυτά.. έχω γίνει εμμονικη με αυτό !Νιώθω πως η διασκέδαση είναι ελλειπής πια στο πρόγραμμα μου,και οπότε πάμε να διασκεδάσουμε την επόμενη μέρα έχω τύψεις για κάτι που δεν έχω κάνει,η δε ξέρω τι είναι αν το έκανα.