ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και έπειτα έρχεται η στιγμή την οποία δεν μπορείς να διαχειριστείς, νομίζοντας ότι για να κυλούν έτσι τα πράγματα θα οδεύσουν αργά η γρήγορα προς ένα συγκεκριμένο σκοπό. Και εκεί χάνεσαι,ψαχνοντας πτυχές του εαυτού σου προσπαθώντας να επανενώσεις ότιδήποτε ξεθώριασε και παραμελήθηκε μες στο χρόνο.Μα αυτός είναι ο χειρότερος όλων ο πιο ύπουλος,φεύγει και στοχεύει να επανέλθει με τον χειρότερο τρόπο.Και συ...προσμένεις με χαρά τον ερχομό του, επαναλαμβάνοντας με εγκαρδιότητα τις ίδιες ανούσιες σκέψεις θεωρώντας πως έτσι θα μπορέσεις να βρεις τον σωτήρα σου πνίγοντας τον ίδιο σου του εαυτό θελημένα, αναζητώντας λύτρωση ουτοπική. Και ας πιστεύεις ότι είναι αργά, καταβάθος κρέμεσαι απεγνωσμένα από τις αμαρτίες του και από τα θελημένα συναίσθηματα που σου δημιούργησε για να λες πως έχεις κάτι να θυμάσαι.Ξεγελιέσαι...θεωρώντας πως κάποια στιγμή θα αποστασιοποιηθείς και δεν θα τον έχεις πραγματική ανάγκη...μα εαν δεν ξαναεμφανιστεί θα σε πάρει μαζί του...στο πέρασμα του...Και ίσως εκεί να μπορέσεις να ανοίξεις τα φτερά σου και να ησυχάσεις μια και καλή απ' αυτόν.Κλείνοντας τα μάτια μια για πάντα, αναζητώντας την αρμονία της χρονικής διάρκειας που στερήθηκες τόσο καιρό.Και θα αποκοιμηθείς, καιδεν θα υπάρχει αύριο...ούτε σκιές οι οποίες αποτελούσαν ως τώρα το μέσο διαφυγής σου.Δεν θα ξαναγεννηθείς μέσω αυτών..θα είσαι η ίδια η σκιά και όλο σου το είναι θα προοσδιορίζεται μέσω εσένα.Ετσι ήσυχα, θα ανοίξεις τα φτερά σου και όλος ο κόσμος θα μοιάζει τόσο απλός μες στον αιώνιο ύπνο σου.Και συ θα στέκεσαι εκεί χαρούμενος, ξέγνοιαστος χωρίς χρόνους και στιγμές δίχως τελειωμό.Θα αποδεσμευτείς και θα αποδεχτείς την ίδια σου την ελευθερία,και εκεί θα είναι εκείνος για να σε αγκαλιάσει και να σου ψιθυρίσει πόσο πολύ του έλειψες...Και συ τότε θα αντιληφθείς την ταλαιπωρια που υπέστει και θα ταξιδεύεται μαζί στο άπειρο,μόνοι σας-αγαπημένοι..δίχως ενοχές.Δείχνοντας του πρώτη φορά εμπιστοσύνη, θα τον ακολουθήσεις και εκείνος σαν αντάλλαγμα θα σου προσφέρει την συνεργασία που τόσο καιρό αναζητούσες απελπισμένα και μάταια.Και δεν θα στε χαμένοι πλέον...θα βαδίζεται μαζί..ξεπερνώντας τα εμπόδια που προκύπτουν,κρατώντας τον σφιχτά δεν θα εγκαταλείψει ο ένας τον άλλον ποτέ...και ο χρόνος θα 'ναι φίλος διότι δεν θα σας απασχολεί.Και σεις θα προσπερνάτε τα αστέρια αφήνοντας σας πίσω όλα όσα αδιαφόρησαν για σας και αποβλέποντας τα πλέον από ψηλά σαν μικρες ατμοσφαιρικές εικόνες που εναλλάσονται κατά την διάρκεια της μέριμνας του.Και ΟΛΑ θα σβήσουν..και εσείς θα λάμπετε και το φως θα υπερισχυεί σε όλο τον ουρανό, κάνοντας την διαφορά.Και μόνο τότε..θα είστε ευτυχισμένοι..ώσπου να καείτε από το φως που διοχετεύεται και η στάχτη σας να σκορπιστεί στα σύννεφα,διαλύοντας οποιοδήποτε ακούσια παρεμβολή,σβήνοντας την απ' την ενέργεια που θα πηγάζει ο δικός σας αστερισμός.Και εκεί θα σου πω ευχαριστώ..και συ θα 'ναι η πρώτη φορά που θα με κοιτάξεις και θα μου πεις, ότι αυτό είμαι εγώ-εμείς..αυτό που μας αξίζει.Και εγώ θα κουνήσω το κεφάλι με ένα θετικό νεύμα και αυτό που λες θα το πιστεύω, θα το προσαρμόσω και θα το αρπάξω σαν να ήταν από πάντοτε δικό μου..και ύστερα όλα τα κομμάτια μου θα διασκορπιστούν στον ουρανό προσαρμοσμένα στις ανάγκες του.