ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μοίρα θα στο ξεπληρώσει. Ψεύτρα και πλανεύτρα... Κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό και τα αστέρια έδινες υποσχέσεις και χάριζες όνειρα. Όμως τα έμαθα τα ψέμματά σου. Έμαθα ποιοι σε βάλανε να το παίξεις "ηθοποιός" για να τους "βοηθήσεις να διώξουν έναν κακό άνθρωπο"... Τα έμαθα όλα και εσένα σε συγχωρώ. Σε συγχωρώ γιατί σε αγάπησα... Όχι γιατί σε πίστεψα. Γιατί ΗΘΕΛΑ να σε πιστέψω, το χρειαζόμουν, το είχα ανάγκη... Τα ψέμματά σου μου έδωσαν ζωή. Η προδωσία σου μου έδωσε δύναμη. Αν δεν ήσουν εσύ, ακόμη θα ήμουν ανυποψίαστος.Σε ευχαριστώ που περπατούσες δίπλα μου, χέρι με χέρι, μαζί. Σε ευχαριστώ που άκουγες την πίκρα και τον πόνο μου, έστω και αν προσποιούσουν και δεν καταλάβαινες ούτε τα μισά. Στην αδερφή σου την έπεσα από κακία κι εκδικητικότητα, μετά, όταν έμαθα τα πάντα, μα κυρίως το ότι δεν θα σε ξαναδώ... Ποτέ δεν την είδα ούτε με αγάπη, ούτε με πόθο, όπως εσένα και για αυτό "φταις" εσύ.Ήθελα να πιστέψω το παραμύθι σου, ήθελα να ζήσω το όμορφό σου ψέμα. Το είχα ανάγκη, πραγματικά. Και το δώρο που μου είχες ζητήσει, ποτέ δεν το ξέχασα. Φαντάσου, μέχρι κι εσύ η ίδια δεν το θυμόσουν, μετά... Χαίρομαι που όπως σου υποσχέθηκα, βοήθησα και το πήρες, έστω κι αν τα φοράς για να βλέπεις άλλους. Όμως αυτό να το θυμάσαι, βοήθησες κάποιους παλιάνθρωπους να χαντακώσουν ένα καλό παιδί... Με αναζωογόνησες και με νεκρανάστησες, όμως αυτό δεν θα σε γλιτώσει από την τιμωρία της μοίρας, γιατί με κορόιδεψες και θέλησες κι εσύ, έστω έμμεσα, το κακό μου...Ο "σκατόμπιχλας". Που ήταν σκατόμπιχλας γιατί είχε παρατήσει τον εαυτό του και μαράζωνε από την πίκρα και την προδοσία των άλλων, σαν ζωντανός νεκρός, μέχρι τη στιγμή που σε γνώρισε...