8.6.2015 | 17:24
Διψώντας για αγάπη...
Άλλη μια (εργασιακή) σεζόν τελειώνει, άλλη μια χρονιά ουσιαστικά πάει χαμένη...Πλέον πραγματικά έχω κουραστεί να επιμένω και να φλερτάρω χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εντάξει, δεν είμαι ούτε ο ομορφότερος ούτε ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο, το παραδέχομαι, μάλλον το αντίθετο, αλλά όλο και κάποια προτερήματα έχω (όπως και ελαττώματα φυσικά!).Έναν άνθρωπο θέλω κι εγώ, να τον αγαπώ και να με αγαπάει (έστω και λιγότερο από τη δική μου αγάπη), να τον φροντίζω και να τον προσέχω. Τόσο δύσκολο είναι επιτέλους ή εγώ είμαι τόσο ανίκανος να το βγάλω αυτό σε μια γυναίκα; Ούτε να κοροϊδέψω θέλω καμιά ούτε να την εκμεταλλευτώ ούτε να κάνω το κέφι μου και να την παρατήσω. Κάθε μέρα που περνάει φαντάζει πιο αφόρητη από την προηγούμενη. Τους τελευταίους μήνες αισθάνομαι το πιο δυστυχισμένο πλάσμα στην πόλη που μένω (ίσως και να μην είμαι, αλλά έτσι αισθάνομαι). Οι αντοχές μου έχουν εξαντληθεί. Κουράστηκα να ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει...Κοντοζυγώνει και η μέρα που θα μείνω άνεργος, οπότε ένα ακόμα καλοκαίρι άνεργος και μόνος! Δε ψέγω κανέναν, να σημειθεί, ούτε ρίχνω την ευθύνη σε κάποιον. Τους αγαπάω τους ανθρώπους και επειδή με έχουν βοηθήσει πολλοί ανιδιοτελώς πάντα προσπαθώ και εγώ από την πλευρά μου να βοηθάω τους ανθρώπους και να τους καταλαβαίνω... Voices, tell me, I should carry on, but I am swimming in an ocean all alone...