25.4.2016 | 23:00
Δώσε μου μια ελπίδα...
λίγο χρώμα, κι εγώ θα τ' ανακατέψω και θα παγιδέψω μέσα τα όνειρά μου, για να φτιάξω ουράνιο τόξο, κάθε φορά που κλαίω για σένα, να το βλέπεις στα μάτια μου...ποτέ τα δικά σου μη δακρύσουν...:)))Μια μικρή ελπίδα θέλω μόνο. Το ξέρεις πως είμαι δική σου, ό,τι κι αν σου λέω ή προφασίζομαι, αυτή είναι η αλήθεια...Δεν μπορώ να φύγω από σένα, γιατί είσαι ο πιο δικός μου άνθρωπος (περίεργο, ε;). Μόνο αν με αναγκάσεις θα φύγω και θα κουβαλάω την ψυχή μου στα μάτια μου, για να τα βλέπεις και να με ερωτευθείς ξανά από την αρχή. Έχεις κάνει άπειρα λάθη, όμως δε σε τρόμαξε ούτε η χαζομάρα ούτε η ασχήμια ούτε η κακία που μπορεί να έχω μέσα μου ή πάνω μου... Κι εγώ πιστεύω σε σένα. Θα σε περιμένω μέχρι να στεγνώσουν τα σύννεφα ή να ξεραθεί η ψυχή μου...Κι αν πρέπει μια ζωή να αφιερώσω, μικρή θα είναι η θυσία για το βάρος της αγάπης. Η αγάπη, ξέρεις, δε ζυγίζεται σε χρυσό, γεννιέται σε κάθε τριαντάφυλλο που ανθίζει και πεθαίνει όταν αυτό μαραίνεται, μόνο για να ξαναγεννηθεί πιο όμορφη, θαλερή και αιχμηρή με το επόμενο. Όμως η αγάπη είναι μία και μοναδική. Κι εσύ είσαι το δικό μου τριαντάφυλλο, κι όταν πεθάνουμε, θα ξέρουμε ότι έχουμε κάνει πιο δυνατό το χρώμα της αγάπης...Τώρα που τα ξέρεις αυτά, πόσο επικίνδυνο είναι...για το χαρακτήρα που έχεις; ;)))