ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

_,συνέχεια: τα παιδιά ,μην αμφιβάλεις, το καταλαβαίνουν και καταλαβαίνουν αυτόν που τα αγαπάει,τους βοηθά το ένστικτό τους,έχουν τις μυστικές κεραίες τουςκαι πιάνουντο μύνημα.Eάν θα είσαι ο δάσκαλός τους και όχι ο δήμιός τους.Κουράγιο.

O τρόπος,ο παιδαγωγικός τρόπος(_άλλος δεν πρέπει να υπάρχει για σένα) είναι ν'αντιμετωπίσεις τη κατάσταση και να δείξεις με τη στάση σου/ εδώ βρίσκεται όλο το πρόβλημα: ποιά θα είναι αυτή η στάση σου /ότι η τάξη του σχολείου δεν είναι πεδίο μάχης και πόλεμος μεταξύ σας δεν πρόκειται να γίνει.

Η εμπειρία στη δουλειά, σφίγγει σιγά σιγά το στομάχι. Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν άσχημες μέρες στη δουλειά και θα πρέπει να βρεις τρόπους να εκτονώνεις τα αρνητικά συναισθήματα. Θα"κουβαλάς" τη δουλειά στο σπίτι, αλλά κάπως θα πρέπει να"ξεφορτώνεις".Όσο κι αν αγαπάς το αντικείμενό σου, υπάρχουν και στιγμές που λυγίζεις, που κουράζεσαι, που νιώθεις το "βάρος" της εργασίας,ασήκωτο.Επαναφορτιζουμε τις μπαταρίες μας, με ασχολίες εκτός δουλειάς, για να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τις υψηλές απαιτήσεις... Και όπως και να'χει, μέρα ήταν και πέρασε...Κάπου πήρε το μάτι μου σε άλλη εξομολόγηση, για την Σκάρλετ ο' Χάρα... Όπως θα έλεγε και η Σκάρλετ, λοιπόν,"Αύριο, είναι μια άλλη μέρα..." :)

Αυτό που κάνεις θέλει γερό στομάχι και είναι το λιγότερο αξιέπαινο. Το καταφέρνετε όσοι κάνετε τέτοια δύσκολη δουλειά να μην σκέφτεστε όλα όσα είδατε και στο υπόλοιπο της μέρας σας ή να μην τα βλέπετε στον ύπνο σας; Πραγματικά μπράβο σας. Δεν είναι δουλειά που το μπορούμε να το φέρουμε εις πέρας πολλοί.