ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι δασκαλος. Δεν έχω μπει ποτέ σε σχολείο περα των πρακτικών. Κάνω μόνο ιδιαίτερα εδώ και 5χρονια. Μου αρέσει το δέσιμο με τα παιδιά και η όλη αλληλεπίδραση. Δεν έχω ακούσει ποτέ αρνητικό σχόλιο από γονεις, το αντίθετο με συγκρίνουν με άλλους δασκάλους των παιδιων τους και στο σχολείο και από άλλα ιδιαίτερα και λένε τα καλυτερα. Ακομη και οι δάσκαλοι στο σχολείο τούς λένε πως τα παιδιά τους έχουν βελτιωθεί χωρίς να ξέρουν για την ύπαρξη μου.Προσπαθω πολυ, παρά πολύ, για να βοηθάω το κάθε παιδί όπως μπορώ. Φέτος δεν είχα ιδιαίτερα, γιατί όσοι είχα δε βγαίνανε οικονομικα. Δυο είχα έτσι κ αλλιώς περυσι απλά τα είχα πολλές ωρες. Δουλειά άλλου δε βρίσκω. Έπεσε τώρα τηλεφώνημα για ενδεχόμενη παράλληλη σε παιδί με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας που ξανακάνει την πρώτη δημοτικού γιατί η κοπέλα που του είχαν έφυγε αναπληρώτρια.Υποθετω δηλαδη πως είναι υψηλής, με βάση όσα μου είπε η μητέρα και με βάζει τη γνωμάτευση που μου διάβασε η οποία ήταν φουλ ελλιπης και της δόθηκε από ΚΕΔΔΥ, αλλά από κοινωνική λειτουργό και όχι από διεπιστημονική ομάδα! Ταυτόχρονα είμαι στο τελευταίο εξάμηνο του μεταπτυχιακου ειδικής αγωγής και του χρόνου έχω την πρακτική. Και σήμερα κατάλαβα πόσο δε μου αρέσει αυτή η δουλεια.Αντι να χαρώ με το τηλεφωνημα, αγχώθηκα και θυμήθηκα πως δεν το αγαπώ αυτό που κάνω. Για να μην παρεξηγηθω δε λέω πως δεν αγαπώ τα παιδιά η το να δουλεύουμε μαζί ,αλλά δε μου αρέσουν τα σχολεία. Ίσως να είναι κάποια τραυματική εμπειρία που είχα ως παιδί κ απλά δεν τη θυμαμαι αλλά δε θέλω να είμαι σε σχολικό χώρο. Αύριο θα πάω στο ραντεβού μας, καθώς βλέπει κ άλλους ως συνέντευξη ας το πούμε.Δε με έχει απορρίψει ποτέ γονιός, καλιστα πέρυσι ο ένας ήρθε σε εμενα αν και ζητούσα 6€παραπανω την ώρα από αλλους.Ομως, ενδομυχα θέλω αυτό να γίνει αύριο. Τι μου συμβαίνει; Μήπως φταίει το ότι δεν έχω ξανακάνει παράλληλη;Μήπως απλά όσο καλός και αν λένε πως είμαι ,είναι απλά λόγω της τελειομανίας μου και της προσπάθειάς μου; Μήπως δεν το αγαπώ; Και πως θα το αγαπήσω;Αν αγαπώ τα παιδιά και τα όσα κάνω μαζί τους,αλλά εξακολουθώ ναη θέλω τα σχολεία, υπάρχει τρόπος αυτό να αλλάξει; Μήπως απλά τρομάζω επειδή είναι ειδική αγωγή; Μήπως φοβάμαι τη σύγκριση με την προηγούμενη δασκάλα; Γιατί δε χαίρομαι;Μπας και έχω κατάθλιψη; Η πρώτη της ερώτηση ήταν αν είμαι εκπαιδευτικός και ξέρετε ποια ήταν η πρώτη μου σκέψη;Δε θέλω να είμαι! Που να μην άρεσα και στους γονείς και στα παιδιά δηλ....Παιδιά, βοήθεια...