ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Συμβαίνει κάτι στη ψυχολογία μου, που με προβληματίζει και δεν ξέρω αν ήταν ουτοπία ή αν λάθος το αντιλήφθηκα. Έχω χωρίσει καιρό και έπαθα κατάθλιψη από όλο αυτό, συν και άλλα σοβαρά προβλήματα που με έριξαν περισσότερο. Η κάθε γυναίκα πιστεύω πως νιώθει αν αρέσει σε κάποιον άντρα ενστικτωδώς. Σε ένα μεγάλο μαγαζί της περιοχής μου που πηγαίνω συχνά να ψωνίσω, υπάρχει κάποιος υπάλληλος που έχω νιώσει ότι του αρέσω. Μου αρέσει και μένα, αισθάνομαι μια έλξη ενώ δεν ξέρω καν το όνομά του. Στο πρόσωπό μου έχω ακόμα μία θλίψη, έχω ακόμα νωπά τα τραύματα της ψυχής μου μιας και έπαιρνα αγωγή, Έχω μία πρόοδο αλλά όχι τελική ανάρρωση. Πολλούς μήνες δεν παίρνω φάρμακα. Μια φορά τον καλημέρισα επειδή περάσαμε ξυστά και εκείνος με κοίταξε βαθιά στα μάτια με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά αλλά μετά τίποτα. Ντρέπομαι να του ξαναμιλήσω. Αισθάνομαι ότι από μακριά με βλέπει και εγώ κλείστηκα στο καβούκι μου. Δεν ξέρω αν θα ήμουν έτοιμη για μια καινούργια σχέση τώρα, αλλά θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Αγοράζω κάτι αλλά πλέον δεν γίνεται τίποτα από κανέναν. Δεν τον κοιτάζω πλέον, νιώθω αμήχανα και κρύβω αυτά που νιώθω μιας και είναι πολύ νωρίς και ίσως κάνω λάθος. Είναι από ότι κατάλαβα ευγενικός με όλους και ίσως έκανα λάθος. Αλλά τόσο έξω να πέσω που ένιωσα ότι του αρέσω; Εκείνος μάλλον δεν μπορεί να κάνει κάποια κίνηση γιατί δουλεύει εκεί, εγώ ντροπαλή και για κλάματα και μάλλον λάθος όνειρα έπλασα πάλι. Γιατί στεναχωρέθηκα για κάτι που δεν έχει καν ξεκινήσει;Τι θα κάνατε εσείς και τι πιστεύετε ότι γίνεται; Ευχαριστώ