ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν αντεχω αλλο στη δουλεια μου.. ειμαι εκει 6 μήνες και με εχει πιασει το στομαχι μου.. σκέφτομαι πολλες μερες οτι θα προτιμουσα να μου συμβει κατι και να μην μπορουσα να παω δουλεια.. κανω λαθη λογω απειριας και η συμπεριφορά που παιρνω ειναι πολυ υποτιμητική.. ειναι η 1η μου δουλεια και ακομη μαθαινω.. δεν δικαιολογώ τον εαυτό μου αλλα πραγκατικα ρωταω κατι και η απάντηση που παιρνω ειναι οτι θα επρεπε να το είχες καταλάβει και ολα αυτα συνοδευόμενα απο εξαψαλμο.. τις τελευταιες εχει παραγινει το κακο.. η εταιρεια ειναι πολυεθνική και δουλευω 9 το πρωι με 9 το βραδυ.. δουλευω σαν το σκυλί και ακομη και α κανω κατι λαθος θα κάτσω μεχρι οτι ωρα παει να το διορθωσω.. για εμενα ειναι ανθρώπινο οταν δουλεύω καθε μερα ετσι να μου ξεφυγει κατι.. πλεον νιωθω οτι δεν υπαρχει τιποτα να κανω για να ηρεμησω.. ολη μου η σκέψη και η ενέργεια παει εκει.. θεωρητικα ειναι μια πολυ καλη ευκαιρια για την καριερα μου αλλα νιωθω οτι πνίγομαι.. δεν εχω ξανανιωσει ετσι.. τοση εκμετάλλευση και παλι δεν ειναι ικανοποιημένοι.. πρεπει να αντεξω κανονικα τουλάχιστον ενα 6μηνο ακομα για να μαζεψω προυπηρεσια..αλλα πως? πως αντεχεται τοση πιεση ? τι ζωη θα πρεπει να κανω για οσο διάστημα μεινω εκει..