ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν νομίζω ότι η πρόθεση στην εξομολόγηση ήταν να παραπονεθεί για την δουλειά αυτή καθεαυτή, ούτε πιστεύω ότι εκφράζει αχαριστία. Σε αυτά που λέει εστιάζει στους ανθρώπους και το άσχημο κλίμα που δημιουργούν χωρίς λόγο και όχι στη δουλειά. Περνά τόσες ώρες στη δουλειά και αντί να υπάρχει συνεργασία για το καλύτερο, υπάρχουν κόντρες κλπ.Ένα άσχημο περιβάλλον στη δουλειά είναι καταλυτικός παράγοντας στην ψυχολογία του ανθρώπου, ειδικά όταν δουλεύει πολλές ώρες. Και άσχημο περιβάλλον δεν είναι μόνο το βρώμικο περιβάλλον. Ακριβώς όπως καταλυτικός παράγοντας στην ψυχολογία είναι και η μη εύρεση εργασίας (όταν θες να βρεις εργασία εννοω και δεν βρίσκεις).ΥΓ: Ειδικά ο τομέας της διαφήμισης είναι εκτός πραγματικότητας στο άσχημο κλίμα εντός γραφείου. Διαφήμιση και ναυτιλιακά είναι τα χειρότερα που έχω δει.

Για κάποιον που είναι άνεργος καιρό και δεν βρίσκει τίποτα ενώ ψάχνει, πιστεύω ότι θα έχει κάπως την ίδια άποψη που έχω εγώ και έγραψα το παραπάνω σχόλιο. Το θέμα που πρέπει να δώσει βάρος είναι ότι εργάζεται και πληρώνεται για αυτό που κάνει και όχι να εστιάζει τη προσοχή του στους γύρω συναδέρφους που μπορεί να είναι εριστικοί και ανταγωνιστικοί. Σίγουρα μπορεί να μην είναι ευχάριστο το κλίμα με δυσάρεστες συμπεριφορές, αλλά σκέψου πως η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλες τις δουλειές που απαιτούν συλλογική δουλειά. Αν κάθεται κανείς και ενοχλείται συνεχώς με τη γκριμάτσα του καθενός και τα παίρνει όλα τις μετρητοίς πως τον κοίταξε, τι σχολίασε, γιατί γέλασε και τα αναπαραγάγει συνέχεια στο μυαλό του εννοείται πως δεν θα αποδίδει σωστά, θα κουράζεται παραπάνω ψυχολογικά, θα αποκτά περισσότερα νεύρα και θα θέλει να φύγει. Το κλειδί είναι να εργάζεται βάζοντας ας το πω ωτοασπίδες στα αυτιά και να φεύγει μετά τη δουλειά. Δεν θα παντρευτεί και κανέναν από εκεί, ούτε παρέα θα κάνει. Εννοείται πως αν κάποιος σε προσβάλλει να αμυνθείς, αλλά αν ξερεις πως ο άλλος είναι σκ@τοχαρακτήρας και επίτηδες έχει εκνευριστική συμπεριφορά τότε να αδιαφορήσεις για να σκάει ο ίδιος.

Συμφωνώ μαζί σου ότι θα πρέπει να εστιάσει στη θετική πλευρά (ότι έχει εργασία και πληρώνεται), όμως στην πραγματικότητα αυτό είναι αδύνατον. Νομίζω ότι δεν γίνεται να μην επηρεάζεσαι από τη στιγμή που καλείσαι να συνεννοηθείς και να συνεργαστείς με τους συναδέλφους σου. Αν το κλίμα δεν είναι καλό, υπάρχει τριβή όσο και να προσπαθήσεις να αποστασιοποιηθείς. Επίσης αυτό το κομμάτι "αν ξερεις πως ο άλλος είναι σκ@τοχαρακτήρας και επίτηδες έχει εκνευριστική συμπεριφορά τότε να αδιαφορήσεις για να σκάει ο ίδιος.", δεν υφίσταται. Η δουλειά δεν είναι η παρέα του πανεπιστημίου "σου πα", "μου πες", "δεν μου μιλάει, "δεν του μιλάω". Στη δουλειά, όσο σκ@ατοχαρακτήρας κι αν είναι ο άλλος, πρέπει να ελιχθείς με επαγγελματισμό για να φέρεις εις πέρας τις αρμοδιότητές σου. Μην ξεχνάς ότι "ο άλλος" μπορεί να είναι και ανώτερός σου.Προσδιορίζω λοιπόν, ότι διαφωνώ στην ουσία που αποκόμισα από το πρώτο σχόλιο, ότι δηλαδή αφού έχει δουλειά και πληρώνεται δεν πρέπει να έχει παράπονο/"μουρμουράει" και ας φθείρεται ψυχικά. Πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Υπάρχει και χειρότερο από το να μην έχεις δουλειά. Αυτό τί σημαίνει όμως? Ότι δεν πρέπει να προσβλέπουμε και να κυνηγάμε κάτι καλύτερο? Εκεί είναι η διαφωνία μου.