ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σήμερα που λέτε βγήκα το πρωί μια βόλτα στα μαγαζιά για να περάσει η ώρα μου...καθώς πήγα να περάσω έναν δρόμο είχε φανάρι και ήταν κόκκινο και περίμενα...κοίταξα δίπλα μου και ήταν ένα κύριος με το τσιγαράκι του και φαινόταν σαν να απολάμβανε την μέρα και περίμενε και αυτός...αυτός ο κύριος ήταν τυφλός και είχε αυτήν την άσπρη βέργα(δεν ξέρω την ονομασία της). κάποιοι περνούσαν με κόκκινο, αλλά αυτός περίμενε, μαζί του και εγώ. και σκέφτομαι από μέσα μου...πόσο τυχερή είσαι που σηκώθηκες το πρωί από το κρεβάτι σου με τα πόδια σου, έστω και αν αυτά δεν είναι τα πιο τέλεια, που μπόρεσες να δεις τον ήλιο και τον ουρανό και να σκάσεις ένα χαμόγελο, που μπορείς να κάνεις τα πάντα με τόση ευκολία, ενώ κάποιοι άλλοι δεν μπορούν , άλλα δεν το βάζουν κάτω και τα καταφέρνουν πιο καλά. και έρχομαι και ρωτώ εγώ τώρα: γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν εκτιμάμε τα πιο απλά και παραπονιόμαστε συνέχεια για ανούσια πράγματα, όπως σήμερα π.χ που κάποιοι δεν έχουν έναν/ μία σύντροφο. ναι το ξέρω και αυτό είναι σημαντικό, αλλά καθώς περίμενα στο φανάρι απέναντί μου ήταν ένας κύριος με μια ανθοδέσμη...και λέω προτιμώ να είμαι καλά στην υγεία μου και όλα τα άλλα θα έρθουν κάποια μέρα...η υγεία δεν ξαναγυρνάει πίσω, ούτε και έρχεται κάποια καινούρια. είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έχεις τα πάντα και παραπονιέσαι για το τίποτα και ένιωσα τόσο τυχερή εκείνη την ώρα που μπορώ και κάνω αυτή την απλή βόλτα μόνη μου. συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον.να έχετε ένα όμορφο ξημέρωμα και να θυμάστε ότι μπορείτε να καταφέρετε πολλά αρκεί να το θέλετε...και σκεφτείτε καλά τι έχετε και ποιους έχετε δίπλα σας. να προσέχετε...σας φιλώώώώ