ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειδα αρκετές εξομολογήσεις με δυσαρεστημένα άτομα απο την οικογένεια τους και πραγματικά ειναι θλιβερό.Μερικοί βγάζετε το συμπέρασμα οτι κάποιος τα λέει αυτα γιατί δε του δίνουν χαρτζιλίκι,δεν τον/την αφήνουν να βγεί αν μιλάμε για ανηλίκους,δεν τον έχουν στα ώπα ώπα η δε ξέρω και γω τι άλλο.Προσωπικά είμαι άρρωστη εξαιτίας των γονέων μου (για να σας το λέω κατι ξέρω,δεν το λεω με κομπλεξικό ύφος),επειτα απο χρόνιο άγχος που μου διμιουργήθηκε όταν έκανα το λάθος να δουλέψω στην "επιχείρηση" (26 τωρα πια).Ο πατέρας σου σε αφήνει με άδειο ψυγείο και καλοπληρώνει τους συνεργάτες,αλλα χρωστάει και παντού,βρωμίζει το σπίτι σα χωματερή,φυσικά σου πετάει ψίχουλα και σε σενα και στη μανα σου (με προβλήματα υγείας),και επειδη δυστυχώς αυτός ειναι γνωστης του αντικειμένου της δουλειάς πρεπει να διαχειριζεται κοσμο και υποχρεώσεις αλλα τελικά φερνει την καταστροφή.και όλα αυτα ως την ηλικια των 17 σου,οπου σε χει αφηςει ξεκρέμαστο απο κάθε άποψη (μια περίοδο παρα λίγο και χωρίς σπίτι) .Δεν έχει σημασία ο κλάδος της δουλειάς,αλλα πως να σεβαστείς εναν ανθρωπο που δεν μεριμνησε να αποταμιεύσει εστω ένα ευρώ για σένα 18 χρόνια,μια πέτρα η έστω ενα κούτσουρο;ειναι απλά αδύνατον.και οταν στα 18 σου πιάνεις δουλειά και σε πιπιλάει να μπεις στην επιχείρηση για να ξαναζήσεις τον ίδιο εφιάλτη "γιατι αυτή είναι η δουλειά μας οχι να δουλεύεις εκει και δω",τοτε καταλαβαίνεις οτι είναι πολυ χειρότερο απο ότι νόμιζες,και τα ξαναζείς όλα απο τα παραπάνω απο την αρχη,ενήλικη/ας πλέον.Ελπίζω το 2017 να βρώ τη δύναμη και τον τρόπο να αποχωρήσω μια για πάντα.Να δουλεύετε παιδιά,να θυμάστε να είστε ανεξάρτητοι ότι και να γίνει,και μακριά απο τοξικές καταστασεις.Ναι,ακόμα και αν μιλαμε για τους γονείς μας.