ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε στο νησί, τυχαία.Εγώ, περιποιημένη πολύ, ντυμένη στην τρίχα, πίνοντας το ποτό μου στα κλαμπάκια με θέα το Αιγαίο και συζητούσα με τις φίλες μου.Εσύ, το αλήτικο στυλάκι που όλες αγαπούν, με μπύρα περιπτέρου άραζες στην παραλία καπνίζοντας στριφτά τσιγάρα και συζητούσες με τους φίλους σου.Το φερε η μοιρα και ηρθαμε κοντα.Απο την αρχη με ρωταγες τι κανω εγω μαζι σου.Βλεπεις, επεμενες οτι ειμαστε απο δυο διαφορετικους κοσμους. Εγω βλεπεις, οπως μου ελεγες, ημουν το καλομαθημενο κοριτσι, με τα γαλλικα και το πιανο, με τα ταξιδια, με τα πανεπιστημια στο εξωτερικο, που δεν της ελειψε ποτε τιποτα, που μεγαλωσε στα πουπουλα. Ημουν το κοριτσι που ποτε δεν κοπιασε, που δεν εζησε ποτε την μιζερια. Εσυ, απο την αλλη, οπως μου ελεγες, μεγαλωσες με στερησεις, δεν ησουν των γραμματων και ετσι τα παρατησες νωρις, και καποια στιγμη αναγκαστηκες να κλεψεις γιατι δεν ειχες να φας.Τι σχεση εχουν αυτα ρε γαμωτο? σε ρωταγα. Βλέπεις, δεν καταλάβαινα τι μου έλεγες. Μου ακουγόταν τόσο χαζό.Ποιοί διαφορετικοί κόσμοι?Σε ερωτευτηκα για τις στιγμες που μου χαριζες και οχι για την φορολογικη σου δηλωση. Σε ερωτευτηκα γιατι τα αραγματα ως τα ξημερωματα μαζι σου με μπυρα περιπτερου δεν τα αλλαζα με ολα τα λεφτα του κοσμου. Σε ερωτευτηκα γιατι απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα εχασα τον υπνο μου.Αλλα δεν σου εφτανε.Οταν γυρισαμε Αθηνα συνεχισαμε για λιγο να βλεπομαστε.Δισταζες, γιατι δεν ειχες χρηματα.Σου ξεκαθαρισα απο την αρχη οτι δεν με ενοιαζε. Σου ξεκαθαρισα οτι εγω ηθελα εσενα και οχι το πορτοφολι σου. Ηθελα να κατσω μαζι σου στο παγκακι με κουτακι μπυρα και να μεινω μαζι σου ως την ανατολη τοη ηλιου, και οχι να με πας για κλαμπινγκ στην Παραλιακη.Οι βραδιες με ταινιες και φαγητο στο σπιτι μαζι σου ηταν αυτο που παντα ηθελα. Και ας το εκανες γιατι δεν ειχες χρηματα για να με βγαλεις εξω. Εγω αληθεια εννοουσα οσα σου ελεγα. Ηθελα στιγμες μαζι σου. Και αγαπη. Μονο.Αλλα δεν σου εφτανε.Εκει που ολα πηγαιναν καλα, αποφάσισες οτι δεν με θέλεις πια. Ποτέ σου δεν πείστηκες οτι οι δυο διαφορετικοί κόσμοι τους οποίους προφασιζόσουν, ήταν μόνο στο μυαλό σου.Έφυγες χωρίς καν να μου εξηγήσεις. Απλά έφυγες. Ίσως γιατί κατάλαβες οτι εκανες λαθος μαζι σου. Οτι με αδικησες. Μπορει να ειχα τον κοσμο στα ποδια μου, αλλα ειχα επισης και μια καρδια γεματη αγαπη για να σου προσφερω, την οποια ομως αφου κρατησες για λιγο στα χερια σου, πηγες και πεταξες με δυναμη απο την κορυφη των Ιμαλαιων και εγινε θρυψαλλα.Δεν ξερω αν βρήκες άλλη, αν αποφάσισες οτι οι διαφορες μας ήταν πιο σημαντικές απ'οτι τα κοινά μας σημεία, ή απλά αν έπαιζες και βαρέθηκες, πάντως όπου και να'σαι σου εύχομαι να είσαι καλά. Σου ευχομαι επισης να σταματησεις να κατηγοριοποιεις τους ανθρωπους με βαση το εισοδημα τους, τη μορφωση τους και τα βιωματα τους, γιατι χανεις την ουσια και εκει που θα σου τυχει κατι αληθινο που να αξιζει (ναι, εγω ημουν αυτο), εσυ θα το διωξεις με τις ανασφαλειες σου.Γιατι στο τελος, η αγαπη ειναι αυτο που ολοι εχουμε αναγκη.Να προσεχεις.