15.9.2012 | 20:35
δυο ματια.
δυο ματια για τα οποια δεν βαριεσαι ποτε να μιλας.δυο ματια για τα οποια δεχεσαι τα παντα, κανεις θυσιες,παιρνεις ρισκα,ζηλευεις οταν κοιταζουν αλλου, παγωνεις οταν θολωνουν και χαιρεσαι οταν λαμπουν. Σε πιανει αγχος γιατι βλεπεις τον καιρο,τους ανθρωπους,τα γεγονοτα να περνουν αλλα εσυ μενεις με την ιδεα οτι αυτα ειναι εκει.Μονο για σενα. Ελπιζεις πως το βλεμμα που συναντουν πισω απο τον φακο ειναι το δικο σου. Μα ποτε δεν μπορει να ειναι. Χαριζουν αλλου ευτυχια. Ισως σε ματια που δεν ξερουν να το εκτιμουν.βλεμματα κρυα,παγερα. Αυτα τα δυο ματια μηδενιζουν την αξιοπρεπεια κανοντας σε να τα κυνηγας για ενα βλεμμα,σε ξυπνουν απο τον υπνο σου γιατι ερχονται απελπιστικα κοντα μα το πρωι παντα χανονται,φευγουν.Ανηκουν αλλου, σε ενα αγνωστο αλλου.Ζητας απο καθε δυναμη να τα παρει μακρια και εσυ το μονο που ρωτας και ξαναρωτας χωρις σταματημο ειναι αν τελικα τα ματια που δεν βλεπονται, λησμονουνται γρηγορα...Α-Α