ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά δεν μπορώ να κατανοήσω ακόμη πώς αν υπάρχει αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων αυτομάτως γίνεσαι φάντασμα με το χωρισμό. Μιλάω βέβαια για σοβαρές στενές σχέσεις πάνω από χρόνο και όταν τη στιγμή του χωρισμού υπάρχουν αισθήματα και παίρνεται μονόπλευρα η απόφαση . Εγώ το βρίσκω τρομερή απαξίωση των όλων όσων ζει ένα ζευγάρι , όταν από εκεί που είστε "ένα" ξαφνικά με τρομερή ευκολία εξαφανίζεσαι από τη ζωή του χωρίς να σε νοιάζει αν υπάρχει, αν είναι καλά. Στο φτωχό μου το μυαλό θα έπρεπε να υπάρχει δυσκολία κι από τα δύο μέρη να σταματήσει έστω και μια βασική επικοινωνία αν όντως σημαίνεις κάτι γι αυτό το άτομο. Με πόση ευκολία απλά διαγράφουμε τους ανθρώπους οι οποίοι κάποτε ήταν "τα πάντα" αλλά γίνονται "το τίποτα"; Ίσως το σκέφτομαι λάθος αλλά εγώ δεν πετάω ανθρώπους , όσους επέλεξα να υπάρξουν δίπλα μου δεν τους ξέχασα εν μια νυκτί,το έδειξα και δεν ντρέπομαι γι'αυτό.Όταν γίνεσαι ξένος και εξαφανίζεσαι, πόσο αλήθεια αγάπησες τον πρώην σύντροφό σου;