ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας είμαι από Σπάρτη και θα σας πώ σε μία περίληψη τα χρόνια της ζωής μου. Από όταν ήμουν μωρό τα χρόνια ήταν δύσκολα γιατί ο πατέρας μου αν και καλός πατέρας σχετικά (με αγαπούσε) ήταν πολύ κακός σύζηγος οπό μικρός οπότε μεγάλωνα με την μητέρα μου. Έπειτα από λίγα χρόνια ο πατέρας μου πέθανε και έμεινα με "μισή" οικογένεια από πατέρα μέχρι θείο γιαγιά διότι η οικογένεια του πατέρα μου από μωρό δεν με είχε και αδυναμία (εκτός τον παππού μου που με λάτρευε άλλα έφυγε όταν ήμουν μικρός). Έπειτα από την πρώτη δημοτικού με κορόιδευαν αρκετές φορές τα παιδιά για διάφορα θέματα που δεν θέλω να αναφερθώ λόγο μην το δεί κάποιος που με ξέρει (αν και απίθανο) και δεν θέλω να με λυπούνται πάντα κάνω τον χαρούμενο καραγκιόζη στην παρέα..είναι από μέλη του σώματος έως και άλλα..έπειτα εδώ και πόσα χρόνια έωουμε μείνει μόνοι με την μητέρα μου καθώς έχουν φύγει από την ζωή θεία γιαγιά παππούς, μετά πέρασα για ένα 6μηνο ένα είδος κατάθλιψης το οποίο ξεπέρασα μόνος μου γιατί δεν έχουμε λεφτά ώστε να δώσουμε έτσι σε ψυχολόγους και δεν το ανέφερα ποτέ. Το θέμα είναι γιατί κάθε φορά να έχω ή να μου δημιουργούν ένα καινούριο πρόβλημα ενώ στο 90% δεν ήταν δικές μου επιλογές, από όσο με θυμάμαι κάτι θα με στεναχωρεί και δυσκολεύομαι να μην δίνω σημασία σε αυτά που μου λένε γιατί λόγο των όσων έχω περάσει σε μικρή ηληκία έχω γίνει πολύ ευαίσθητος και αγχτικός παρόλο που προσπαθώ να δείχνω τον σκληρό (αυτά είναι βιτρίνες). Ίσως κάποτε ζήσω και εγώ έστω ένα διάστημα 5 χρόνων χωρίς τόσα προβλήματα..μακάρι τα μόνα μου θέματα να ήταν ότι χώρισα με την κοπέλα μου που βλέπω συνηθώς..ευχαριστώ αν καταφέρατε και το διαβάσατε όλο αυτό αλλά ήθελα κάπου επιτέλους να τα πώ εκτός τον καθρέφτη.