ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι πιο δύσκολες οι μέρες που είσαι εδώ.. Η πόλη έχει άλλο χρώμα. Άλλη αύρα. Σε κάθε δρομάκι που περνάω χαμογελώ στην ιδέα ότι ίσως σε συναντήσω. Αλλά δε σε βλέπω πουθενά. Το σπίτι μου είναι συνέχεια φωτεινό μήπως περάσεις και με θυμηθείς και ανέβεις να κάνεις ένα τσιγάρο. Όμως δεν έρχεσαι. Και το φεγγάρι πάντα είναι πιο φωτεινό. Σε θυμίζει τόσο αυτό το φεγγάρι για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω. Και ξέρω ότι σήμερα το βλέπεις κι εσύ από κάπου εδώ κοντά. Η ζήλια με σκοτώνει αυτό το βράδυ, με τρώει. Δε μπορώ να μη σκεφτώ που βρίσκεσαι αυτήν την ώρα, πόσο χαρούμενη είσαι με τους φίλους σου, με πόσες κοπέλες θα μιλάς και θα γελάς και σε ποιο κρεβάτι θα καταλήξεις τελικά. Βλέπω γνωστούς μας κοινούς έξω και νιώθω τόσο έντονη την παρουσία σου εδώ. Το βλέμμα μου είναι κολλημένο στο κινητό μου, περιμένω ένα σημάδι ότι με σκέφτεσαι. Αλλά σιωπή. Γίνομαι παράλογα αφελής ώρες ώρες. Ξέρεις ότι δεν είμαι και τόσο μικρό χαζό. Αλλά αλήθεια δε ξέρω πως θα περάσει αυτό το βράδυ. Παραείσαι κοντά για να είσαι τόσο μακριά μου.