ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την ίδια κατάσταση ζω εδώ και 2 χρόνια. Και ναι είναι πολύ εύκολο να λες οκ θα το σταματήσουμε γιατί δε πάει, αλλά στην πράξη..... Δεν......Ξέρω ότι και η δική μας ιστορία θα τραβήξει κι άλλο. Ξέρω όμως και ότι δε θα καταλήξουμε μαζί. Στη δική μου περίπτωση είμαστε και οι δύο εγωιστές. Κανείς από τους δύο δεν θέλει να παρατήσει τη ζωή του στη πόλη του για να είμαστε επιτέλους μαζί, κανονικά. Αλλά η αγάπη υπάρχει. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή, κάποιος από τους δύο σας(συνήθως ο πιο δυνατός) πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να πει τέλος. Ξέρω είναι δύσκολο. Και εγώ το σκέφτομαι συνέχεια αλλά δε μπορώ.Μόνο έτσι όμως θα μπορέσεις επιτέλους να προχωρήσεις. Να έχεις μια κανονική ζωή, μια κανονική σχέση. Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Καταλαβαίνω ότι στεναχωριέσαι, αλλά οφείλω να πω ότι ήταν επιλογή σας η απόσταση. Μετά τις σπουδές, η απόσταση είναι καθαρά επιλογή. Ας μετακόμιζε ο ένας στο μέρος που δουλεύει ο άλλος και ας έκανε εκεί μια νέα αρχή, η ας πηγαίνατε και οι δύο σε μια πόλη/χώρα που να έχει ευκαιρίες και για τους δύο. Όταν είσαι με κάποιον από πολύ νέος, θέλει όλο αυτό αμοιβαίες υποχωρήσεις που αν δεν κάνεις και εσύ και ο άλλος η σχέση εννοείται ότι θα πελαγωσει. Δεν σε κράζω, αλλά αφού ήσασταν ον οφ και κάνεις δεν έκανε το βήμα να ακολουθήσει τον άλλον, μάλλον δεν αγαπιοσασταν και τόσο... Ίσως ο πόνος που νιώθεις οφείλεται στην αλλαγή το έπειτα από το τέλος μιας συνήθειας χρόνων και όχι στην αγάπη. Δύο επιλογές υπάρχουν λοιπόν. Η χωρίζετε, η ο ένας μετακομίζει στην πόλη του άλλου.