ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όταν ένας άνθρωπος θεωρεί πως το άτομο με το οποίο βρίσκεται σε σχέση είναι κατώτερο ή ανώτερο του σε κάποιο τομέα τα πράγματα δεν είναι και τόσο όμορφα. Υπάρχουν άνθρωποι που δε τα έχουν βρει ποτέ με τον εαυτό τους και οι ανασφάλειες "χτυπάνε" σε όσους αγαπούν. Είμαι ένας μέσος άνθρωπος. Με τη δουλίτσα μου, το σπίτι μου. Καλά ως εδώ. Μέτριας εμφάνισης θα έλεγα όμως αντικειμενικά θεωρούμαι και θεωρούμουν (σωστά το έγραψα;) πολύ περισσότερο εμφανίσιμη από τον κάποτε σύντροφο μου. Πάντα μας κοίταζαν με απορία. Πάντα αντιμετώπιζα κακεντρεχή σχόλια σχετικά με την εμφάνιση του και το πως είναι δυνατόν να μου αρέσει (θαρρείς και όλοι διαλέγουμε τον άνθρωπο μας με βάση την εμφάνιση). Αυτό το αναφέρω για να καταλήξω στο ότι εγώ αυτό τον άνθρωπο τον ερωτεύτηκα, τον επέλεξα, τον προτίμησα από άλλους και καρφάκι δε μου κάηκε ποτέ αφού για μένα ήταν αυτός. Δικαίωμα δεν έδωσα ποτέ μου. Είχα τις κατακτήσεις μου και με το παραπάνω αλλά καρφί δε μου καιγόταν. Τι θέλω να πω; Ζήλευε. Ένιωθε κατώτερος. Με κάθε ευκαιρία τόνιζε πως θα μπορούσε να βρει κάποια άλλη και πως δε θα έπρεπε να πιστεύω ότι του κάνω χάρη που είμαι μαζί του. Ποτέ δεν το πίστεψα αυτό και ποτέ δεν υπονόησα κάτι τέτοιο. Χαμογελούσα ευγενικά σε όποιον χαιρετούσα; Μούτρα. Με κοίταζε κάποιος; Μούτρα. Έφταιγα. Το μαγιώ έτσι η μπλούζα αλλιώς. Έμμεσα σχόλια με σκοπό να με κάνουν να νιώθω τύψεις για το οτιδήποτε, ακόμη και για το ίδιο μου το σώμα. Χωρίσαμε μετά από χρόνια. Έχω σχέση με κάποιον άλλο. Τα έχει καλά με τον εαυτό του και με κάνει και μένα να νιώθω τόσο όμορφη. Να μη ντρέπομαι για το σώμα μου ή το χαμόγελο μου. Χαίρεται που είμαι κοινωνική και ευγενική. Χαίρεται που δε νιώθω άσχημα με το σώμα μου. Νιώθει καλά και νιώθω κι εγώ καλά.