ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βλέπω τα πράγματα από μια ρομαντική και αναρχο-συμβατική σκοπιά χωρίς να επιστρατεύω εκεί που πρέπει τη σύνεση και τη λογική μου. Δυστυχώς ακόμα δεν ξέρω τί θέλω και τί μου ταιριάζει, δεν ξέρω τί θα κάνω στα επαγγελματικά μου και τί δουλειά θα κάνω στη ζωή μου σε βάθος χρόνου αλλά δεν μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου...κι από τη στιγμή που δεν μπορώ να καθίσω να διαβάσω, δεν είμαι σε θέση να ολοκληρώσω τις σπουδές μου σε καμία σχολή. Οπότε σταμάτα να με πιέζεις, ίσως μετά από 2-3 χρόνια, να είμαι σε θέση να αφοσιωθώ σε ένα αντικείμενο (δύσκολα αλλά δε θέλω να απορρίψω το ενδεχόμενο), τώρα όχι. Δε με πειράζει η ηλικία, όταν κάποιος ξέρει τί θέλει τέτοιου είδους φραγμοί δεν υφίστανται. Δεν είναι τα πάντα ένα πτυχίο, μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό, ειδικά όταν δεν έχεις βρει αυτό που θα αποτελεί παράλληλα με τη δουλειά και το μεράκι σου... Ούτε το πτυχίο σου εξασφαλίζει δουλειά και επιβίωση...δε βρίσκω το λόγο να είμαι δυστυχισμένη μόνο και μόνο επειδή δεν μπορώ να ακολουθήσω ένα ορισμένο πρότυπο ζωής, καταντάει σχεδόν ψυχαναγκαστικό όλο αυτό το πράγμα του "δε θέλω, δεν μπορώ αλλά πρέπει και όμως δε θέλω αλλά πρέπει να θέλω και δεν μπορώ αλλά πρέπει να μπορέσω" κλπ κλπ κλπ. Θέλω να ξεφύγω από την αρνητικότητα, άσε με λοιπόν να ψάξω μέσα μου τι είναι αυτό που θα με ολοκληρώσει στη ζωή μου και θα με κάνει ευτυχισμένη...και όχι να πασχίζω για μια δουλειά και μια κοινωνική αναγνώριση για όλους τους λάθος λόγους...