19.2.2016 | 19:00
Ε, και τι έγινε;
Ξέρεις, δεν είναι μαγκιά να πονάς κάποιον επειδή πόνεσες στο παρελθόν. Και δεν είναι μαγκιά να μαχαιρώνεις το καλό. Επίσης μαγκιά δεν είναι να θεωρείς τον έρωτα του άλλου, την ευγένειά του, την καλοσύνη του, την αγάπη του, την αγνότητά του αδυναμίες χαρακτήρα. Πόσο μαγκιά νομίζεις πως είναι να προσπαθείς να ''φας'' την προσωπικότητα κάποιου; Πόσο μαγκιά είναι να τον κάνεις να κλαίει και να του γυρνάς την πλάτη; Και αφού καταφέρει να καταπιεί το συναίσθημά του και φύγει εσύ να μην τον αφήνεις ήσυχο; Πόσο πολύ αυτό το τεράστιο ΄΄εγώ΄΄ που κουβαλάς στο τώρα σου έχει αλλοιώσει εκείνο το υπέροχο ''εσύ'' που βρίσκεται βαθιά μέσα σου και το έκρυψες, το σκότωσες ηθελημένα, έτσι για να βολευτείς εύκολα, να μην ξαναπονέσεις, να μην ξαναερωτευτείς ανέμελα, χωρίς άμυνες, αγνά, εφηβικά. Να μην ξανανιώσεις. Το ανυπόφορο κενό σου, μόνη σου το έφτιαξες. Το να φτιασιδώνεσαι στην εντέλεια και να πουλάς ψεύτικο εαυτό δεν είναι έξυπνη τακτική. Είναι ναρκισσισμός. Και αυτός ανήκει στις ασθένειες. Μην τρως τις προσωπικότητες των άλλων. Και μη ζεις με γνώμονα ένα αδιάφορο έ και τι έγινε; Πολλά έγιναν. Την ώρα που μαχαίρωνες το καλό γίνονταν πολλά...Αυτή που σε ερωτεύτηκε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αύριο υπάρχει. Μακριά σου. Να έχεις την υγεία σου.