2.1.2013 | 13:00
Ε ναι! Είμαι ξενέρωτη!
Και ναι, το μέρος που περνάω φανταστικά 8 στις 10 φορές είναι....η βιβλιοθήκη(μικρή χάζευα στα βιβλιοπωλεία. Και μαλακία μου που πήγα μπουζούκια... δεν μου αρέσουν, τέλος. Και ήπια μπας και... αλλά τι να σας πω μου φαίνεται γελοίο το μέρος να καθορίζει που περνάς καλά (εκτός κι αν μιλάμε για βιβλιοθήκες ;) ) Τέλοσπαντων, το ζήτημα είναι ότι η ανικανότητα μου να λέω όχι σε μια αδυναμία μου(μια πολύ καλή μου φίλη) προξένησε πολλά ευτράπελα, εκεί που ήθελα να μην την στεναχωρήσω, τα κατάφερα όχι μόνο να την στεναχωρήσω αλλά ας πούμε ότι εκτέθηκα και οκ την έκανα και ρεζίλι.Νιώθω πολύ άσχημα(χτες έφαγα πάλι τα πάντα και ήθελα απλά να μην υπάρχω, ο στρουθοκαμηλισμός είναι ο αγαπημένος μου τρόπος να διευθετώ τα προβλήματα μου) δεν ξέρω τι να κάνω για να επανορθώσω... :/ Γιατί αυτά που έκανα χτες έχουν και συνέπειες όσο να πεις και για κείνη. Και το κοριτσάκι μου με συγκίνησε γιατί πέρα από τον θυμό, στεναχωρήθηκε για μένα, που με άφησα να γίνω έρμαιο στη χλεύη των άλλων. .........Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί είμαι ανόητη! Και πρωτυοχρονιάτικα(θα μπορούσα να της πω ότι εντάξει, ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν τεμαχίζεται, θα μπορούσα να πω κι άλλα για να με υπερασπιστώ, αλλά όταν ξέρω πως έχω άδικο δεν μιλάω...και καλά κάνω, το θράσσος δεν το χω)............Πώς να σε κάνω να ξεχάσεις; Πού θα μου πάρει εμένα χρόνο να το ξεχάσω;