ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι δύσκολο να τα αφήσεις όλα πίσω. Οι αναμνήσεις είναι σαν μαγνήτης πολλές φορές. Εν τέλει, χάνεις το στόχο σου όταν χάνεσαι σε όσα πέρασες. Δεν μπορείς να ξεχάσεις κάποια πράγματα. Κατά βάθος δε θέλεις καν να γίνει αυτό.Μπαίνεις, λοιπόν, στο παιχνίδι των αναμνήσεών σου. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ανασφάλειες, απωθημένα, εγωισμός, ίσως και πραγματική αγάπη σε ορισμένες περιπτώσεις.Υπάρχουν στιγμές που σε σημάδεψαν. Έκαναν μέσα σου κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το μηχανικό, το καθημερινό, το τετριμμένο…. Ορισμένες από αυτές ήταν μόνο ένα βλέμμα που σε έκανε να νιώσεις άλλος άνθρωπος. Άλλες ήταν κουβέντες που δε θα ξεχάσεις ποτέ ή πράξεις που έδωσες σώμα και ψυχή …Κάποιες από αυτές τις στιγμές ήταν οι χειρότερες που μπορούσες να περάσεις. Ακόμα τις θυμάσαι και κάτι μέσα σου θέλει να ουρλιάξει. Κάποιος ή κάποιοι σε έφεραν στα όρια σου. Έφτασες στο σημείο να μισήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Είδες για πρώτη φορά στον καθρέφτη έναν άνθρωπο που δεν αναγνώριζες. Στην αρχή ήθελες να καταστρέψεις κόσμο. Μετά κατέληξες να είσαι αυτοκαταστροφικός.Όμως δεν το έβαλες κάτω. Πάλεψες κυρίως με σένα. Η πιο δύσκολη πάλη που περνάει ο καθένας. Υπάρχει μια αλήθεια που τρομάζει και σένα τον ίδιο ακόμα. Είναι όλα αυτά τα αναπάντητα «γιατί» που γιγαντώνονται τις ώρες που νιώθω ευάλωτη….. Τις ώρες που συνειδητοποιώ τι μου λείπει και τι έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά.Tα βράδια που όλα γύρω είναι υποτονικά , νιώθω ότι χάνω τη δύναμη να δείχνω ατάραχη. Με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Θέλω να βάλω τα κλάματα και έρχεται στο μυαλό μου ό ,τι προσπαθώ να κρύψω όλη μέρα…Δε γίνεται να ξεχάσω. Όλα μοιάζουν τώρα τόσο» ασφυκτικά « ωμά. Ήμουν άραγε για κάποιον ποτέ κάτι σημαντικό; Κάτι που έκανε τον άλλον να τρέμει στη σκέψη μου.. Εγώ το έχω νιώσει αυτό για άλλους. Και ειδικά για έναν.. Όμως, θα ξαναβυθιστώ σε αυτό το μόνιμο θέατρο συναισθημάτων… που έχω ξεχάσει , υποτίθεται, τα πάντα ..Που δεν είναι τίποτα για μένα. Που τα περνάω καλά χωρίς αυτόν. Που δε με νοιάζει που έχει προχωρήσει στη ζωή του. Που όλα είναι μια χαρά……… Έτσι είναι οι αναμνήσεις. Έρχονται τις στιγμές που θες να πας μπροστά και που βλέπεις ότι έφτασε το τέλος. Περνάνε δίπλα σου με τον πιο προκλητικό τρόπο. Είναι τα φαντάσματα που σε κυνηγάνε. Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη για να τα πολεμήσεις.Ωστόσο, δεν πρέπει να νιώθεις ποτέ άσχημα για αυτά που πέρασες… Γιατί σε έχουν κάνει αυτό που είσαι. Πρέπει απλώς να πεις «καληνύχτα , αναμνήσεις!» !