Εσυ σαν αδερφος εχεις επικοινωνια μαζι του?Δηλ θελω να πω μιλατε,τα λετε ολα,ή σε βλεπει κι εσενα οπως βλεπει τους γονεις?Στο απεναντι στρατοπεδο?Οι εφηβοι βιωνουν μια φαση αλλαγων,στο σωμα τους,στον ψυχισμο τους,στον τροπο που σκεφτονται,επομενο ειναι ο αδερφος σου να αντιδραει ετσι γιατι νομιζει οτι δεν τον καταλαβαινουν,οτι αυτα που λεει ειναι και αυτα που πρεπει να γινουν και να ισχυουν.Επισης οι εφηβοι εχουν εντονη την αναγκη ανεξαρτοποιησης/απελευθερωσης,γιαυτο και δε σηκωνει το κινητο,"δεν ειμαι πια παιδι" ή θελω να γυριζω οτι ωρα θελω σπιτι αργα.Ολα αυτα ειναι μια φαση.Εγω πιστευω οτι οι γονεις σου δινουν τον καλυτερο τους εαυτο.Οτι ο αδερφος σου νομιζει οτι δεν τον καταλαβαινουν ή δεν τον νιωθουν,γιαυτο και αντιδραει ετσι.Θα πρεπει φυσικα και αυτος να καταλαβει οτι ολα ερχονται οπως ερχονται και αφου οι γονεις σου του λενε για μηχανακι στα 18,ε πως θα γινει,τοτε θα το παρει.Θα του παρουν και μηχανακι.Απλα πρεπει να κατσει να σκεφτει ο αδερφος σου.Αυτο πιστευω.Βεβαια παιζει ρολο και το πως μεγαλωσε,αν τον ειχαν καλομαθημενο,αν του εκαναν τα χατηρια,αν εμαθε να γινεται παντα το δικο του,αν εμαθε να λειτουργει διχως τις εκαστοτε επιπτωσεις.Ολα αυτα παιζουν ρολο.Επισης αν σκεφτεται,αν νιωθει.Να πει οι γονεις μου τι μου εχουν δωσει,ε ενταξει μου φτανει που βγαινω με την παρεα μου,οσο για το μηχανακι θα το παρω στα 18.Δεν εγινε και κατι.Αυτο θελω να πω.Να κανει μια ιεραρχηση θελω να πω σε αυτα που εχουν σημασια και σπουδαιοτητα αυτη τη στιγμη.Ωραια και αλλοι εχουν στην ηλικια του μηχανακι,το να το παρει αργοτερα δεν θα τον κανει πιο χαζο ή να υστερει σε σχεση με τους φιλους του.Οι γονεις σου επομενως απο οτι καταλαβα απο αυτα που γραφεις,γιατι φυσικα δεν γνωριζεις μια κατασταση μονο αν δεν τη ζησεις,θα ελεγα οτι εχουν χασει το παιχνιδι "επικοινωνια" και να καταλαβαινονται απο τον αδερφο σου και να καταλαβαινουν και τον αδερφο σου.Δεν ξερω κι εσυ τι σχεση εχεις μαζι του,δηλ αν τα λετε ολα,αν μπορει να βασιστει πανω σου,αν σε ακουει σε συμβουλες σου.Θα ηταν πολυ χρησιμη η βοηθεια σου σε αυτη τη φαση σε ολο αυτο που βιωνουν εκει μεσα,να δωσεις στον αδερφο σου να καταλαβει οτι κι εσυ περασες απο αυτη τη φαση και πως ολα θα ερθουν οπως ερχονται.Πχ και το μηχανακι θα ερθει,αλλα δεν ειναι ζητημα ζβης και θανατου θελω να πω,να μαθει να σκεφτεται και να βλεπει καποια πραγματα αλλιως,ή οτι αλλο θα ηθελες να τον συμβουλευσεις εσυ.Ο εφηβος θελει κατι:να γινεις ενα με αυτον και να τον καταλαβεις,να νιωσεις τις αγωνιες του κλπ και να βαλεις τον εαυτο σου στη θεση του,πως ησουν εσυ ως εφηβος και ολο αυτο να τον κανεις να ζησει μια περιοδο ευχαριστη για τον ιδιο και τους γυρω του.Αν μπορεις να το κανεις αυτο.Να κατεβεις στο υψος του και παραλληλα να εχεις εναν διαλογο μαζι του που να μπορεις να συζητας και να τον συμβουλευεις οπως και να σου λεει τα αγχη του/τις φοβιες/τις ανασφαλειες του και παραλληλα ολος αυτος ο διαλογος να γινεται σε ενα κλιμα αμοιβαιας ελευθεριας και κατανοησης,εκει νομιζω το εχεις κερδισει το παιχνιδι.Ειστε σε καλο δρομο,αυτο θα ελεγα.Απλα περισσοτερο διαλογο,να ακουστει και αυτος και εσεις,οχι φωνες οχι καυγαδες,αν θελει μπορει να παει και στον ψυχολογο,θα τον βοηθησει να εχει καποιον να ανοιχτει.Ολα ειναι μια φαση λοιπον και χρειαζομαστε εφοδια.Ειστε σε καλο δρομο,απλα λιγο περισσοτερο κατανοηση και διαλογος και απο τις δυο πλευρες,ενδεχομενως ισως χρειαστει και η βοηθεια του ψυχολογου να βρεθει η μεση οδος.Θελω να μας ξαναγραψεις να μας πεις αν βελτιωθηκε η κατασταση,αν κανατε καποιες αλλαγες,αν εκανε αυτος.
6.6.2020 | 16:09
Έφηβοι και νευρικότητα.
Θα ήθελα να αναφερω ένα θεμα που με απασχολεί και όποιος μπορεί η γνώμη του θα ήταν πολύ χρήσιμη. Ο αδερφός μου είναι 16 χρόνων και το τελευταίο χρόνο έχει πάρα πολλά νεύρα φωνάζει και μιλάει άσχημα, γκρινιαζει για τα πάντα και προκαλεί φασαρίες στο σπίτι χωρίς λόγο. Οι γονείς μου προσπαθούν να του εξηγούν όμορφα και ωραία πως κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους και ότι σε αυτή την ηλικία πρέπει να υπάρχει η συγκατάθεση και τον γονιών οπω για παράδειγμα, βλέπει τα παιδιά στο σχολείο του που έχουν μηχανάκι και εδώ και αρκετούς μήνες ζητάει συνέχεια οι δικοί μου του εξηγούν ότι στα 18 θα βγάλει δίπλωμα που θα μπορεί και να υποστηρίξει κάποια πράγματα του έχουν μιλήσει με πολλούς τρόπους αλλά επιμένει κάποιες φορές το ξεχνάει μετά αν έχει νεύρα το ξανά λέει και δεν καταλαβαίνει ότι βρίσκεται ακόμα σε μια ηλικία που κάποια πράγματα δεν είναι για αυτή την στιγμή. Βγαίνει βόλτα και δεν σηκώνει το τηλ γιατί λέει δεν ειναι μικρό παιδί και λέει θα έρθω 11 ώρα και μετά πάει 12 ακόμα να έρθει και οι δικοί μου πηγαίνουν να τον πάρουν. Γενικά είναι κάπως έτσι η κατάσταση και δεν καταλαβαίνει ότι και να του πουν, όλα είναι λάθος για εκείνον και η συμπεριφορά του δεν αλλάζει. Οι γονείς ρώτησαν και έναν ψυχολόγο και η αποψη του ήταν να πηγαίνουμε με τα νερά του και να του μιλάμε αλλά παραμένει κ αυτό δυσκολο από την άποψη ότι δεν κατανοεί τίποτα. Βλέπω τους γονείς που με κάθε τρόπο προσπαθούν να φτιάξουν την κατάσταση να του μιλήσουν κάνουν τα πάντα αλλα είναι στεναχωρημενοι και επίσης κ εγώ. Εγώ είμαι 22 και έχω 6 χρόνια διαφορά με τον αδερφό μου. Πως έχετε χειριστεί μια τέτοια κατάσταση; ξέρω θέλει το χρόνο του και ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Με προβληματίζει αρκετά και όσο βλέπω και τους γονείς αγχωμένους και να κάνουν τα πάντα.
2
