ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν πέντε μήνες ακριβώς τέτοια ώρα, χτυπάει το τηλέφωνο μου και μαθαίνω ότι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου, εινσι στο νοσοκομείο γιατί έπαθε οξύ έμφραγμα και ότι ζήτησε να με δει.Με πήρε η αδελφή του. Δώδεκα χρόνια είχα να τον δω η να τον ακούσω. Τα παράτησα ολα, τον άντρα μου , τα παιδιά στη μητέρα μου, δεν πήγα στη δουλειά και πήγα να τον δω. Πήγαινα κάθε μέρα για 23 μέρες μέχρι που έπαθε πάλι έμφραγμα και έφυγε. 56 χρόνων. Από εκείνη τη μέρα η καρδιά μου σταμάτησε. Μόνο τα παιδιά μου με νοιάζουν. Ο άντρας μου ήξερε για αυτόν. Του είχα μιλήσει ότι είχα σχέση με έναν πολύ μεγαλύτερο κάποτε και πως τον νοιάζομαι. Ο άντρας μου λοιπόν, έχει μείνει και αυτός μισός βλέποντας εμένα να λιώνω. Τον αγαπάω και τον σέβομαι και εινσι εξαιρετικός πατέρας όμως έσπασε η καρδιά μου. Δεν ειμσι πια εγώ. Θα πάω σε ψυχολόγο γιατί όλοι επιμένουν. Εγώ όταν πάω τα παιδιά στο σχολείο πάω στο νεκροταφείο και κάθομαι μέχρι το μεσημέρι και απλά του μιλάω. Τον κατηγορώ που κάποτε με πρόσχημα την διαφορά με έδιωξε για να φτιάξω τη ζωή μου και μου στερησε αυτόν για όσο θα τον είχα. Θέλω να χωρίσω, αρκετά έχω πληγώσει αυτόν τον άνθρωπο που εινσι δίπλα μου. Δική του ξανά δεν θα είμαι. Γιατί έφυγες τόσο νωρίς καρδιά μου.