Μάλλον δεν διάβασες τι έγραψες, και περιμένεις οι άλλλοι να βγάλουν νόημα.
Δεν ήσουν εκεί λες, εκείνη επίσης δεν ήταν εδώ, άρα τι είχες, τι έχασες;
Κατά φαντασίαν...
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Μάλλον δεν διάβασες τι έγραψες, και περιμένεις οι άλλλοι να βγάλουν νόημα.
Δεν ήσουν εκεί λες, εκείνη επίσης δεν ήταν εδώ, άρα τι είχες, τι έχασες;
Κατά φαντασίαν...
Τώρα είτε είναι οι μπύρες που εχω πιει, είτε ο ανεξήγητος και πρωτόγνωρος πονοκέφαλος που έχω και που με κάνει να ζαλίζομαι και να μην έχω πλήρη επαφή με την πραγματικότητα είτε η εκ φύσεως νοητική μου κατωτερότητα, που με κάνουν να μην καταλαβαίνω τι γράφεις. Μη τα γράφετε έτσι συνυποδηλωτικά, ειλικρινά δυσκολεύομαι.
Πάντως εσύ πρέπει να περνάς κάποια στενοχώρια, κάποια απώλεια περίπου, κάποια ματαίωση, οπότε κουράγιο. Πάντως, μια φράση που άκουσα πριν λίγο καιρό και μου άρεσε είναι η εξής "μη βλέπεις παντού δράματα".
Μην δραματοποιείς τόσο τα πράγματα εξομ. Κι αν ήταν κι αν δεν ήταν είναι αυτό που είναι. Εσύ δεν ήσουν εκεί αυτή δεν ήταν εδώ μάλλον χαθήκατε στη διαδρομή.
Το εδώ και το εκεί πρέπει να ταυτίζονται... για να καταλαβαίνουμε τι έχουμε και να ξέρουμε τι χάνουμε...
Γνώμη μου άσχετη... αλλά αυτό το "δεν ήμουν εκεί" κάτι λέει για τις "σκέψεις" και τους "σκοπούς".
ε καλά, τι είχαμε, τι χάσαμε ... πλήθος όμως τα λελουδα του κάμπου