Νιωθω μονη, πιο μονη απο ποτε, φιλιες κενες, χωρις ουσια, τοξικοι γονεις δεν εχω ενα ανθρωπο να στηριχτω πανω του στις δυσκολες στιγμες, παλευω μονη μου να νικησω το παιχνιδι της ζωης. Δεν εχω αγορι. Εχω μια κολλητη που οποτε με θυμαται με παιρνει πισω τηλεφωνο, απο μονη της δεν μου τηλεφωνα, θα ηθελα να μου τηλεφωνα απο μονη της. Θελω να μετακομισω αλλα δεν εχω δουλεια, ψαχνω αλλα δεν βρισκω και παω σε συντευξεις αλλα με απογητευουν, η μητερα μου λεει οτι δεν προκειτε να βρω δουλεια. Αν ειχα λεφτα και δουλεια θα εφευγα και δεν θα γυριζα ποτε πισω. Θα ηθελα να τα σβησω ολα να μετακομισω να βρω μια δουλεια που να μου αρεσει και οταν μαζεψω αρκετα λεφτα να κανω μεταπτυχιακο, προς το παρον δεν μπορω να κανω τιποτα ειμαι εξαρτημενη οικονομικα απο τους γονεις μου. Επισης δεν εχω διπλωμα οδηγησης και αυτο με κανει ακομα πιο εξαρτημενη. θα μου πειτε να βρω δουλεια αντι να κλαιγομαι συμφωνω αλλα δεν ειναι ευκολο να βρω δουλεια, εχει αρκετο καιρο που ψαχνω για δουλεια αλλα τιποτα.