
28.6.2014 | 02:05
εγώ, το 15χρονο σκέφτομαι:
Θα μεγαλώσουμε..Και τι θα λέμε; Ότι η δικιά μας γενιά αυτοκτονούσε και αυτοτραυματιζόταν. Ζούσε για έναν γκόμενο/α.Δεν είχε όνειρα. Πέρναγε όλη την μέρα στο fb, ζούσε για τα λικε..Τα συναισθήματα εκφραζόταν με μηνύματα. Κυριαρχούσε ο φθόνος, η ζήλεια, η δήθεν μαγκιά, ο εγωισμός, η πουτανιά, το ψέμα. Έκρινε από την εμφάνιση. Χαλούσε φιλίες για ασήμαντους λόγους. Σε μια παρέα ο καθένας ήταν πάνω από το κινητό του κι η αξία δεν ήταν να διασκεδάσεις αλλά το αν θα κάνεις check in και θα βγάλεις φωτογραφίες. Και απλά μια μέρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι ''Χάσαμε τα καλύτερα μας χρόνια''.