ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ταξιδεψα αρκετα. Εζησα αρκετες λουξους καταστασεις, ολες χαρη στο δικο μου κοπο, δουλευοντας πολυ σκληρα σε μια πολυ στρεσογονα δουλεια για παρα πολλες ωρες, καταστρεφοντας, ευτυχως προσωρινα μονο, την υγεια μου. Ως εδω καλα. Εζησα καποιες καταστασεις πολυ δυσκολες απο κοντα, απο πρωτο χερι. Χαρη σε αυτες επαναπροσδιορισα πολλα πραγματα. Μεταξυ αυτων τα κριτηρια που επιλεγω εναν συντροφο. Και το τι θελω απο δω και μπρος στη ζωη μου. Ξερω, ολοι κοπτονται στη σημερινη εποχη να βγαλουν λεφτα, να κανουν ταξιδακια, γενικα γοητευονται απο την ευκολια, το ευκολο χρημα, την επιφανεια. Ολοι δουλευουν για την παρτη τους, και διπλα τους ανθρωποι που δεν εχουν βγει ποτε εξω απο τη χωρα γιατι δεν εχουν την οικονομικη ανεση, ανθρωποι με σοβαρα προβληματα υγειας που λογω οικονομικης καταστασης στερουνται την πιθανοτητα μιας καλυτερης θεραπειας. Γενικα χιλιες δυο ανισοτητες που βασιζονται πανω στην οικονομικη ανισοτητα. Βλεποντας ολα αυτα τα ωραια, εχω παρει δυο αποφασεις για μενα και τη ζωη μου. Πρωτον, δε θα κανω δικα μου παιδια αλλα θα υιοθετησω. Και δευτερον, δε θα κανω ποτε πολλα χρηματα, μονο τοσα ωστε να μπορεσω να εξασφαλισω μια ασφαλεια στα παιδια μου. Π.χ. δε θελω δικο μου σπιτι με κηπο, μπορω να αρκεστω και σε ενα διαμερισμα. Τα υπολοιπα θελω να τα δωσω πισω στην κοινωνια στους κοινωνικα αδυναμους. Δε ξερω ακομα πως, αλλα σκεφτομαι να το κανω με στηριξη αυτοδιαχειριζομενων ομαδων που δρουν σε τοπικο επιπεδο. Αυτες οι δυο αποφασεις μου με κανουν περιεργο φρουτο ομολογουμενως. Εχω μεγαλη περιεργεια αν θα βρω ποτε ανθρωπο που να με ελκυει για συντροφος και ταυτοχρονα να μην εχει προβλημα με αυτες τις σκεψεις μου, η ακομα καλυτερα να τις μοιραζεται μαζι μου. Παντως ετσι σιγουρα βγαινουν με τη μια απο τη μεση αυτοι που ψαχνουν γυναικα για να κανουν οικογενεια και οι προικοθηρες-τυχοδιωκτες. ;)