ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και το "ο εαυτος μου" ειναι δυο διαφορετικα πραγματα... ολοι εχουμε μεσα μας μια φωνη, εναν αντιλογο που μας κανει να αμφιβαλλουμε για τις αποφασεις που παιρνουμε και για το αν αυτο που καναμε η δεν καναμε ηταν τελικα το σωστο. Ειναι αυτο που κραταει τις ισορροπιες, που σε κανει για παραδειγμα να σκεφτεσαι αν επρεπε να φερθεις καλυτερα σε καποιον που δε φερθηκες καλα και μετα, αν του φερθεις καλα, να σκεφτεσαι οτι επρεπε να εισαι πιο σκληρος. Λενε οτι ο χειροτερος εχθρος ενος ανθρωπου ειναι ο ιδιος του ο εαυτος αλλα αυτο δεν ισχυει απαραιτητα... μπορει να συμβει μονο οταν ο ανθρωπος ερχεται σε πληρη διαφωνια με τον εαυτο του μετα απο μια δυσκολη εμπειρια. Τοτε ακολουθει μια μαχη με τον εαυτο μας και φυσικα το πεδιο της μαχης το οποιο ειναι το μυαλο μας δε μπορει να μεινει ανεπαφο... θα υποστει καποια ζημια. Ακομη και τοτε ομως αυτο γινεται για το καλο μας διοτι μπορει εμεις να εχουμε τους φιλους μας, την οικογενεια μας κλπ. αλλα ο εαυτος μας εχει μονο εμας και κανεναν αλλο, γι' αυτο πρεπει εστω και με αυτο τον τροπο να μας κανει να καταλαβουμε και να γινουμε αρκετα δυνατοι για να το ξεπερασουμε. Ενας αδυναμος μπορει να στιγματιστει απο κατι τετοιο αλλα ενας δυνατος μονο δυνατοτερος μπορει να γινει. Ολοι μπορουμε να φτασουμε σε μια βαθυτερη επικοινωνια με τον εαυτο μας οταν νιωσουμε τελειως μονοι (μετα απο εναν χωρισμο για παραδειγμα, οπου μπορει να κανεις διεξοδικες αναλυσεις και συζητησεις με φιλους αλλα στην ουσια εισαι μονος διοτι κανεις δεν μπορει να καταλαβει ακριβως πως αισθανεσαι απο τη στιγμη που ο καθενας την περναει διαφορετικα αυτη τη φαση) και υπαρχει και λιγο ουισκακι απο διπλα... περναμε ενα σταδιο οπου απλα κρυβομαστε απο τον κοσμο και αφηνουμε τον εαυτο μας, αυτον που προσπαθει να μας προστατεψει για να μην ξαναπληγωθουμε, αυτον που δεν εμπιστευεται κανεναν παρα μονο τους πολυ δικους μας ανθρωπους, να ελεγξει την κατασταση μεχρι να αναρρωσουμε πληρως... "Δεν ησουν ετσι" μας λενε χωρις να ξερουν οτι αυτο που βγαινει προς τα εξω δεν ειμαστε πραγματικα εμεις. Ο εαυτος μας λοιπον μπορει φυσιολογικα να ειναι η φωνη της λογικης αλλα μπορει να κανει παραλογα πραγματα για να μας προστατεψει μεχρι να νιωσουμε αρκετα δυνατοι να ριχτουμε ξανα στη ζωη. Το αν θα ειναι ο καλυτερος μας φιλος η ο χειροτερος μας εχθρος εξαρταται μονο απο εμας. Δεν ευχομαι σε κανεναν να χρειαστει να περασει απο χιλια κυματα για να το συνειδητοποιησει...