ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πηγα σχολειο .και βγηκα αλλος ανθρωπος.αλλαξε το βλεμμα μου,η θεση μου στη ζωη,η προσδοκια μου απ τους αλλους.εγω ειδα τι σημαινει να σαι ασχημη και χοντρη και να σε ταπεινωνουν,να σε απομωνονουν,να ξεσπανε πανω σου προσπαθωντας εσυ απλα να μην μιλας μεχρι την αποφοιτηση.κατι σαν το quite place.και ο παραμικρος ψιθυρος αιτια μαζικου χλευασμου απο ανθρωπους 2 θρανια πιο περα.ποτε δεν θα ξεχασω να τρωω ομπρελα στο κεφαλι στην προσπαθεια ενος συμμαθητη να εκτονωσει τον εμετο και την αηδια του για μενα.το ψωφα ηταν το καλημερα.εγω απλα να περιμενω τα σκ,τις εκδρομες για να μην παω,τα διαλειμματα να μην τους βλεπω κοβοντας βολτες στο κτηριο.ηξερα πανταα οτι θα εγραφα στις πανελληνιες.ηδη απο το γυμνασιο το γνωριζα.περασα στη σχολη με τη δευτερη φο τα οποτε ολοι αυτοι ηταν απλα ενας εφιαλτης που ειχε σταματησει να ηχει στο κεφαλι μου και απλα μπορεσα να κατσω να διαβασω.τρελαθηκα για ενα ισως και παραπανω χρονια απ τη ζωη μου.εδωσα ομως μιαα υποσχεση.να μην ξαναμπω εγω στην τρελα που δημιουργουν αλλοι για μενα.παρατηρουσα τους αλλους,μου φταναν μια δυο παρεες για καφε.ο τιδηποτε αλλο ηταν βαρυ κ ασηκωτο.ακομα και η αμφιβολια αν αξιζει ο απεναντι σαν ανθρωπος ηταν περιττη.αν ηταν ευθυς και πηγαιος ανθρωπος χωρις σαδισμο και βια δεκτος.προσωπικη ζωη δεν αντιλαμβανομαι πως θα την εβλεπα αν δεν ειχα βιωσει αυτα στο σχολειο.απλα με ενδιεφερε να χαμογελαω ,να χω την υγεια μου,και φιλους που σ αγαπανε σαν προσωπικοτητα και δεν τους ληγεις ουτε τους κανεις στα μετρα με τη μεζουρα για να σε επιλεξουν.η αγαπη για μενα ειναι αυτο που νιωθεις για τη ζωη και τους ανθρωπους μετα απο ενα τραυματικο σοκ που αμφισβητησες την ιδια την αξια της υπαρξης σου και της συνεχισης του αγωνα.οχι η τυχη να ξαναζησεις αλλα η συνειδητη επαναφορα στη ζωη εχοντας περασει δυσκολα και βλεποντας την αλλιως με το πλεονεκτημα που θα ειχες αν ζουσες δευτερη φορα με μνημη απ την πρωτη.