ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι το νιώθουν, όλοι το παθαίνουν, όλοι πληγώνονται και όλοι μαζεύουν κομμάτια-κομμάτια το μυαλό τους. Γιατί δεν μας δίνουν στα σχολεία ένα εγχειρίδιο επιβίωσης; Είναι πολύ συναισθηματικό; Είναι αέρας; Αφού είναι καθολικό, πανανθρώπινο και ζωτικό. Γιατί κανείς δεν μου είπε πως θα ερωτευτώ και θα πονέσω; Γιατί δεν μου έδειξε έναν πραγματικό χωρισμό; Γιατί κανείς δεν με προετοίμασε ποτέ; Ας σηκώσει το χέρι του εκείνος που δεν πόνεσε από έρωτα. Που δεν έκλαψε από τον αποχωρισμό. Που δεν κρύωσε χωρίς αγκαλιά.Ένας να βρεθεί που δεν το ένιωσε ποτέ.Δεν με ξύπνησε κανείς, μόνο εσύ. Κανείς δεν μου έδειξε την σκοτεινή πλευρά, μόνο τη λαμπερή. Τη φωτεινή αυτή ζεστασιά. Την τρέλα της στιγμής που σου δίνει ενέργεια και ζωή. Είναι αυτό το μαγικό που σου μουδιάζει το μυαλό. Πόσο μαγικό. Που ξυπνάς τραγουδιστά και από το πρωί χαμογελάς. Πόσες ώρες έχει η μέρα,εικοσιτέσερις; Τις δεκαοκτώ πετάς.Χαμογελάς, είσαι ένας ναρκομανής. Δεν μπορείς χωρίς αγγίγματα, χωρίς φιλί, χωρίς αγκαλιά, χωρίς να πάρουν τα σεντόνια φωτιά. Είσαι όμως ναρκομανής.Έφυγες έτσι απλά και άφησες πίσω σου έναν ναρκομανή. Σκοτεινιά, όλα γκρι, κρυώνεις χωρίς την αγκαλιά. Το μυαλό παίρνει φωτιά. Έχεις μουδιάσματα, άγχος και δεν κοιμάσαι καλά. Η ρουτίνα γίνεται ανυπόφορη και από το παράθυρο μπαίνει μόνο συννεφιά. Ομίχλη γύρω απ΄τα μάτια σου και ένα καταραμένο βάρος στο στέρνο σου. Εγώ δεν τα ξέρα αυτά. Έφαγα μπουνιά στο κούτελο. Μπήκα κι εγώ στη λίστα εκείνων των χαμένων κορμιών που επιβίωσαν. Ευτυχώς, ήμουν μάλλον δυνατός. Έχω ακόμα δρόμο πολύ αλλά πια σε αγαπώ και αυτό κάνει λίγο πιο εύκολα τα πράγματα.tesla32