ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρή πάντα ένιωθα στο περιθώριο σε σχέση με την αδερφή μου..Κοντά στα 6χρονια με περνάει και πάντα αυτή έχει το δίκιο σε όλα με αποτέλεσμα να μην μιλάμε καθόλου.Η οικογένειά μου ποτέ δεν ήταν από της καλύτερες..Όπως όλες οι οικογένειες..Με φωτισμένους γονείςΜεγάλωσα με τον παππού και την γιαγιά Η μητέρα μου όλο δούλευε με αποτέλεσμα το ρόλο της μάνας να το αναλάβει η αδερφή μου.Λοιπόν..μεναμε στο εξωτερικόΗ μητέρα μου αποφάσισε να μας φέρει στην Ελλάδα και λίγα χρόνια μετά να φύγει στην Γερμανία Εγώ πήγαινα σχολείο, η αδερφή μου δούλευε και έκανε τα πάντα για να μπορεί να τα βγάλει πέρα με όλα τα έξοδα γιατί η μητέρα μου δεν βοηθούσε καθόλου.. Δεν πέρασε πολύς καιρός και βρήκε φίλο (τον έχω σαν αδερφό μου) ήρθε να μείνει μαζί μας μέναμε 5χρονια μαζί μέχρι να τελειώσω το σχολείο και να βγάλω ένα ΙΕΚΗ μητέρα μου στο εντωμεταξύ έλεγε ότι θα γυρίσει πίσω μόνιμα και η αδερφή μου ένιωθε σαν υποχρέωση να με αφήσει να μείνω με την μάνα μου όταν "θα" γυρνούσε κάτι που δεν έγινε ποτέ Μόνη μου δεν με άφηνε να πάω να μείνω και τσακωνόμασταν κάθε μέρα για αυτό.. Εγώ ένιωθα βάρος ανάμεσα στο ζευγάρι Δούλευα και θα μπορούσα να μείνω μόνη μου.Στάθηκα τυχερή όμως που έκανα στα κρυφά τα χαρτιά μου για τον Στρατό..Με δέχτηκαν και η αδερφή μου δεν μπορούσε να κάνει κάτι Κάθε μέρα μιλούσαμε στο τηλέφωνο Αφού μ αγαπούσε πολύ..και στην ουσία αυτή με ειχε μεγαλώσει..Έτσι έμαθα να μένω μόνη μου πέρασαν 5 χρόνια και πήρα μετάθεση κοντά της..Χαιρόμουν τόσο πολύ που θα ήμασταν κάπου κοντά γιατί είχα μόνο αυτήν.. Έλα όμως που τότε ήταν που ξεκίνησαν τα προβλήματα..Αυτή είχε κάνει και ένα παιδάκι (το πιο υπέροχο απ όλα) Αλλά είχε αλλάξει πολύ.. Με ήθελε όλη μέρα μαζί της..Ήθελε να μου βρει και άντρα..Ήταν πολλά.. Ήμαστε εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες..Αυτή έκανε αυτό μόνο την οικογένειά της έχει 2 παιδάκια και είναι η πιο δεμένη οικογένεια είναι πρότυπο στα μάτια μου.Αλλά λόγου της διαφοράς μας σαν χαρακτήρες δεν μπόρεσε να δεχτεί αυτό που είμαιΌτι τώρα πια εγώ είμαι Ότι δεν έχω παιδιά.. Ότι απολαμβάνω την ελευθερία μου για όσο την έχωΤο ότι επειδή κάθε μέρα σηκώνομαι στις 5για δουλειά όταν έρθει η μέρα που θα έχω ρεπό θα μείνω στο κρεβάτι για όσο θέλω εγώ.. Ένιωθα καταπίεση και ότι πνιγωμουν..Ήθελε τα απογεύματα να ειμαι μαζί της κάθε μέρα στον παιδότοπο..αντεξα 3μηνες και απομακρύνθηκα..Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία και ήταν σαν να ήθελε κάθε φορά που θα βγω να πάω να της χτυπήσω την πόρτα και να της πω "ξέρεις εγώ θα βγω.."Τα λόγια που μου είπε μια μέρα " σαν τον μπαμπά θα πεθάνεις μια μέρα με τις πουτ@νιτσες.." ή το "ποτέ θα σε βρούμε σκοτωμένη στο σπίτι" γιατί δεν γνώριζε τους φίλους μου..Και αν νομίζετε ότι είχα πολλούς από τα λόγια της..λαθος μόνο 3 φίλους είχα..Για τα μικρά με πονάει γιατί δεν φταίνε σε τίποτα Αλλά για να πηγαίνω να τα βλέπω θα έπρεπε να πηγαίνω σπίτι της..και οταν πήγαινα να δω τα παιδιά αυτή ποτέ δεν μου απεύθυνε τον λόγο..Τέλος με τα πολλά πήρα ξανά μετάθεση..και τώρα είμαι μακριά τους..Την τελευταία μέρα έκανα ξανά πίσω τον εγωισμό μου και πήγα να τους χαιρετήσω..πιο πολύ για τα παιδιά..και από τότε έχουμε να μιλήσουμε γιατί αν δεν πάρω εγώ τηλέφωνο δεν πρόκειται να με πάρουν αυτοί ποτέ..Η αδερφή μου δεν φέρθηκε όμως χάλια μόνο σε μένα.. Αλλά σε στις θείες μου..η μια την βοήθησε τόσο πολύ στο πρώτο παιδί (που τότε ούτε η μητέρα μου είχε εμφανιστεί..και δεν ειχε κανέναν άλλον για βοήθεια..) το Ευχαριστώ της ηταν να μαθει η θεια μου για το δευτερο οτι γεννήθηκε απο το ίντερνετ..και Όλοι τους οι φίλοι κάποια στιγμή εξαφανίζονται..Και γιατί εξαφανίζονται;;; γιατί τους ζηλεύουν.. Την μια γιατί έχουν βρει ωραίο σπίτι.. Την άλλη γιατί έχουν και δεύτερο παιδί.. Για μένα μπορεί να πει ότι τους ζηλεύω που έχουν σκύλο..Όχι δεν ξέρουν ότι πέρα από την λέξη "ζήλια"Υπάρχει και το "ΧΑΊΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΆ ΚΑΘ' ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ.. ΧΑΙΡΟΜΑΘ ΠΟΥ ΚΑΤΆΦΕΡΕΣ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΜΕΊΣ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΕΊΧΑΜΕ..ΜΙΑ ΥΠΈΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΚΑΙ Σ ΑΓΑΠΏ ΜΕ ΌΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ!!! Σ ΑΓΑΠΏ ΓΙΑ ΌΛΑ ΌΣΑ ΈΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΈΝΑ!!!*ελπίζω κάποτε να καταλάβει.. Ζητώ και εγώ συγνώμη για τα πολλά και μπερδεμένα λόγια μου αλλά ήθελα τοοοσοοο πολυυ να τα πω...