ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πότε έπαψα να είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Ίσως να κουράστηκα να είμαι μαζί σου, να βαρέθηκα να σε νταντεύω. Βλέπεις ήσουν πάντα σαν ένα μικρό αγοράκι και σε αγαπούσα για αυτό! Σε ήθελα να με αγαπάς τόσο παθιασμένα και να κάνεις σαν 5χρονος όταν με βλέπεις!! Ποτέ δεν είχα μάτια για άλλον. Ποτέ εδώ και 6 χρόνια δεν θέλησα κανέναν άλλο! Μόνο εσένα. Πάντα με τρέλαινε η ιδέα να σε χάσω... Να ξυπνήσω και να μην βρω μήνυμά σου, να κοιμηθώ χωρίς την καληνύχτα σου, να είμαι χαρούμενη, λυπημένη ή νευριασμένη και να μην το μοιραστώ μαζί σου. Εσύ είσαι αυτός που με ηρεμεί, με καταλαβαίνει και με μια αγκαλιά τα παίρνει όλα μακρυά! Και όμως... Πως είναι δυνατόν να μην το θέλω αυτό πια στη ζωή μου;; Όταν ξεκινούσαμε αυτή την καλοκαιρινή δουλειά είχα ένα περίεργο κόμπο στο στομάχι... Και δεν ήταν από το άγχος για το νέο περιβάλλον... Αφού θα σε είχα εκεί δίπλα μου, όλα θα ήταν καλά!! Και τότε έγινε... Γνωρίστηκα με τον Άλλο. Απλά, πάνω στη δουλειά. Εμείς είμαστε σε διαφορετικά πόστα και ο Άλλος ήταν ο δικός μου υπεύθυνος. Έμενε δίπλα μου για να με βοηθάει αφού ήμουν η καινούργια. Και μιλούσαμε. Και μου γέλαγε. Χωρίς να λέει τίποτα. Πολύ ωραίο χαμόγελο (να σημειωθεί). Δεν το έβλεπα ερωτικά, αλλά μάλλον η μοίρα είχε άλλη γνώμη! Έγιναν οι απαραίτητες "προσθέσεις" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε... Όλο και περισσότερο. Και τότε βρήκα το εξής μήνυμα να με περιμένει: "Θέλω να σε φιλήσω στην πραγματική ζωή." (ως τότε τα μόνα φιλιά που είχαμε ανταλλάξει ήταν κάτι γλυκά ζωάκια στο facebook)....Και όμως, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις την άλλη μέρα πήγα... Και τον άφησα να με φιλήσει. Και την επομένη και την επομένη και πολλές φορές μετά από αυτό. Μόνο φιλιά και αγκαλιά... Σχεδόν κάτω από τη μύτη σου... Και βγαίνουν τα αγγελάκια και τα διαβολάκια γύρω από το κεφάλι μου και παίζουν "Λόγο- Αντίλογο" για τις μαλακίες που κάνω... Για το αν θα έπρεπε να συνεχίσω, να σταματήσω, να στα πω, να ρίξω μαύρη πέτρα, να μπω σε μοναστήρι να ηρεμήσω.... Τσούλα με ανεβάζω, τσούλα με κατεβάζω, αλλά δεν πτοούμε... Συνεχίζω ακάθεκτη!!! Ο Άλλος είναι ξένος και με τη λήξη της σεζόν θα γυρίσει στην πατρίδα του.... Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη... Μεταξύ μας δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από φιλιά και αγκαλιά... Δεν ρωτάμε και δεν ανακατευόμαστε στη ζωή του άλλου. Και όμως, εμένα κάτι δε μου πάει σε όλο αυτό. Δεν μπορώ ενώ ξέρω τι κάνω να είμαι ακόμα μαζί σου. Κι ας φύγει ο Άλλος. Η συνείδηση μου (όση μου έχει απομείνει) δεν φεύγει! Είναι εκεί και με βασανίζει. Αγάπη μου γλυκιά κατάλαβε με. Ο Άλλος έχει ακριβώς ότι σου λείπει. ΠάθοςΩριμότηταΣοβαρότηταΚαριέρα ΛεφτάΕίναι μεγαλύτερος και σαφώς μπορεί να προσφέρει πράγματα που εσύ δεν τα φαντάζεσαι καν. Κατάφερε να με κάνει να τον θαυμάσω, όχι επειδή είναι ανώτερος μου στη δουλειά, αλλά επειδή το αξίζει. Εσύ από την άλλη κάνεις ό,τι μπορείς για να χάσεις το σεβασμό μου. Είσαι ξαφνικά ανασφαλής και μίζερος. Λες και το κάνεις επίτηδες! Εσύ με φιλάς γλυκά. Ο Άλλος με πιάνει στα χέρια του και νομίζω ότι θα μου κοπεί η ανάσα. Με κάνει δική του μόνο φιλώντας τα χείλη μου. Με γεμίζει με πάθος και ζωή. Ξέρω πως όλο αυτό θα λήξει λίαν συντόμως. Δεν είμαι χαζή να αφεθώ σε κάτι που έχει προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης. Έχω αποστασιωποιηθεί συναισθηματικά από αυτό. Αλλά με προβληματίζει που κάποιος Άλλος ήρθε και τάραξε την κατά τα λοιπά ήρεμη και καλοβαλμένη σχέση μου. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Μια αιγόκερος.