ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.3.2014 | 16:30

Εγώ σ'αγαπώ πάντως. Να το ξέρεις.

Άραγε θα σε ξαναδώ ποτέ;Δύσκολο. Εγώ Ελλάδα, εσύ εκεί στα ξένα. Δεν ξέρω καν αν είσαι ακόμα στη χώρα που σε άφησα τότε πριν ένα χρόνο.Το μόνο κοινό μας σημείο είναι η πόλη που μας γέννησε και τους δυο. Πόσες οι πιθανότητες άραγε να βρεθούμε εκεί την ίδια περίοδο, αλλά και να συναντηθούν τα βλέμματά μας μια μέρα; Λίγες.Ξέρω, τη ζεις τη ζωή σου. Κι εγώ, δεν έχω παράπονο. Αναρωτιέμαι όμως καμιά φορά αν έχεις καταφέρει να νιώσεις κάτι τόσο βαθύ και ουσιαστικό ξανά.Εγώ δεν τα κατάφερα.Δεν στο κρύβω. Έφτασα πολύ κοντά στο να ερωτευτώ. Αλλά κάτι χάλασε πάλι. Σαν να υπάρχει μια κρυφή δύναμη που μου τα καταστρέφει όλα για να μην ξανανιώσω κάτι δυνατό για άλλον άντρα.Εσύ; Αναρωτιέμαι αν κοιτάζεις κάποια στα μάτια όπως κοιτούσες εμένα.Αναρωτιέμαι αν καμιά φορά με σκέφτεσαι πριν σε πάρει ο ύπνος.Εγώ καμιά φορά σε σκέφτομαι. Επαναφέρω τις στιγμές μας στη μνήμη μου. Δεν είναι τόσο εύκολο. Ξέρεις ότι δεν έχω καλή μνήμη.Όλα είναι τόσο θολά. Δεν πονάω πια. Δεν στεναχωριέμαι πια. Απλά ξέρεις μου χει μείνει καρφωμένο το 'για πάντα μαζί'. Μου χουν μείνει καρφωμένα στο μυαλό εκείνα τα λόγια σου 'εγώ μια μέρα θα σε παντρευτώ' Το θυμάσαι;Είμασταν παιδιά. Γι'αυτό και ζήσαμε όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα. Η παιδική μας αφέλεια μας έκανε να μη σκεφτόμαστε πολύ. Απλά νιώθαμε.Παραμυθένιος ο έρωτάς μας. Άνετα γινόμασταν ταινία.Όλα είχαν μια υπερβολή. Τότε ήταν αποπνικτική αλλά τώρα φαντάζει γλυκιά.Μπορεί να σβηστούν όλα , αλλά εκείνες οι υποσχέσεις, τα όνειρα και ο όρκος παντοτινής αγάπης θα μένουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου.Πώς αλλάζουν έτσι όλα. Πώς ο χρόνος περνάει και φθείρει.Άραγε πώς θα ένιωθα αν σε έβλεπα.Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να σε ξαναερωτευτώ αν γινόταν κάτι μαγικά και βρισκόμασταν στην ίδια πόλη.Δεν ξέρω.Εσύ;Γίναμε δυο ξένοι.Γιατί 2 χωρισμένοι που κάποτε αγαπήθηκαν τόσο πολύ δεν μπορούν να είναι τίποτα άλλο παρά ξένοι.Ήσουν απλά ένα κεφάλαιο της ζωής μου; Ή ήσουν όντως το άλλο μου μισό και σ'έχασα;Δεν ξέρω.Τώρα στο μυαλό μου έχουν αλλάξει τόσα.Αλλά επικοινωνούσαμε τόσο ωραία.Ταιριάζαμε πολύ. Έτσι δεν είναι;
 
 
 
 
Scroll to top icon