ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γιατί πιστεύω ότι και πάλι παίζεις μαζί μου; Τα παλιά μου συναισθήματα τα έχω ξεπεράσει...απόλυτα...αυτό δε σημαίνει όμως πως η υπενθύμισή τους δεν εξακολουθεί να με πληγώνει...μόνο και μόνο γιατί ανασύρει στη μνήμη την ανέφελη καλημέρα μιας σαδιστικά δολοφονικής καταιγίδας...;)Το να απαρνηθώ αυτό που είχα νιώσει τότε..θα μου αποστερούσε κάθε ίχνος αυθεντικότητας...απλά για να μη γίνονται παρανοήσεις...καλό θα ήταν τα συναισθήματα να είναι κάθε φορά χωροχρονικά προσδιορισμένα (τότε...στον κυβερνοχώρο... ή αντίστοιχα τώρα, στον κυβεροχώρο...μέχρι ίσως να τα προάγεις σε τοπικότητα...πχ στην Αθήνα...στη Ζιμπάμπουε κλπ ;)...και μ' αυτή τη γνώση πια δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάτι που να διαρκεί για πάντα πέρα από την απόλαυση της lacta...όταν εκείνο το συναίσθημα, που ήταν ό,τι πιο δυνατό είχα νιώσει μέχρι τότε...είχε τόσο βραχύπνοο και άδοξο τέλος...Νομίζω πως ήταν η τόσο σφοδρή διάψευση τελικά...που δε με άφησε να κρατήσω ούτε το "απωθημένο" που σε κάθε άλλη περίπτωση θα με ακολουθούσε ή/και θα το ακολουθούσα για αρκετό καιρό ακόμη...τα φιλιά μου :)))