ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και να τον ξέρεις διαδυκτιακά για σχεδόν 4 χρόνια, και να σου αρέσει ο χαρακτήρας του(απο όσο μπορείς να καταλάβεις), και να λέτε για καφεδάκι για να τα πείτε απο κοντά όλα αυτά που συζητάτε με τις ώρες.. Και να λέτε για καφέ αλλά ποτέ να μην λέτε κάποια συγκεκριμένη μέρα, και να σου στέλνει σπάνια αυτός πρώτος αλλά μόνο εσύ.. Όσπου έρχεται η πολυπόθητη μέρα που πάτε για καφέ και απο οτι καταλαβαίνεις του αρέσεις σαν κοπέλα, και να τώρα να επικοινωνεί πρώτος αυτός, και να τα μηνύματα αν επέστρεψα καλά στο σπίτι αφότου χωρίσαμε... Άρα του άρεσε η φατσούλα μου, επειδή αν του άρεσε ο χαρακτήρας μου ούτε θα καθυστερούσε τόσο τον καφέ αλλά ούτε θα με θυμόταν μια φορά στο τόσο...Το θέμα είναι οτι παρόλο που είμαι χαρούμενη που τον γνώρισα, κάνω αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου και μου χαλάει την χαρά, οτι δλδ. εγω ήμουν εκεί για αυτόν και οτι τώρα που θυμήθηκε οτι υπάρχω, έπρεπε να είχα φύγει ήδη... Θυμώνω με τον εαυτό μου που νιώθω χαρούμενη εξαιτίας του...