Βασικα επειδη απ οτι καταλαβα εζησες δυσκολες καταστασεις απο μικρη ηλικια κι αυτο ειναι πολυ δυσκολο..Ο πατερας σου σου δημιουργησε πολυ εντονο το φοβο μεσα σου και ηταν σαν να εφτιαξε εναν αλλο κοσμο για σενα στον οποιο τα υπολοιπα συναισθηματα δυσλειτουργουσαν γιατι παντα υπερτερουσε ο φοβος! Ξερεις, οτι βιωνουμε απο μικρα-καλα κι ασχημα-ριζωνουν μεσα μας και δεν φευγουν με τιποτα.Και ενταξει τα καλα, αλλα τα ασχημα??Αυτο που εχω να σου πω εγω ειναι οτι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!! Μην κοιταζεις ποτε το παρελθον σου, κι αν το κανεις να ναι ΜΟΝΟ για να μαθεις απ τα λαθη σου!!! Εισαι σε ηλικια που μπορεις να αντιληφθεις τι ειναι σωστο και τι λαθος κι αφου λες οτι εχασες ηδη πολλα, φροντισε τουλαχιστον να μην χασεις περισσοτερα!! :)
9.12.2015 | 00:41
Έχασα πολλά...
(Αν οχι ολα )...Εξαιτίας του φόβου μου ... Τι να θυμηθώ? ότι φοβόμουν να ανοίξω το στόμα μου να πω κάτι,να γελάσω ακόμα και να παιξω σαν παιδάκι γιατί έπεφταν χριστοπαναγιες από το ζώο τον πατέρα που ήθελε ( και μεκατάντησε άβουλο πλάσμα) Ότι σε όποια σχέση και να έκανα ήμουν πάντα το θύμα,αλλιώς με πέταγαν?Ότι φοβόμουν να διεκδικήσω κάτι καλό για μένα,γιατί πίστευα ότι ΚΑΝΈΝΑΣ αξιόλογος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί μαζί μου Κ έτσι Δυστυχώς...συμβιβαστηκα ... Κ με πάτησαν όλοι γιατί μπορούσαν ..ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΩ!
1
