ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλη που μεγαλώσαμε απο τα 5 μας χρόνια μαζί, στο ίδιο σχολείο, ίδια γειτονιά, κοιμόμασταν μια νύχτα αυτή σπίτι μου, μία εγώ στο δικό της. Υπέροχες αναμνήσεις.Στα 16 μας, Α Λυκείου και χωρίς κάποιον λόγο πραγματικά, άρχισε να εξαφανίζεται. Αλλάξαμε παρέες, λογικό αφού πήγα σε ΤΕΕ και αυτή συνέχισε σε ενιαίο, όμως είμασταν ακόμη στην ίδια γειτονιά... Την έπαιρνα τηλέφωνο και όλο κάποιος άλλος το σήκωνε (σταθερό τότε δεν είχαμε ακόμη κινητά και στο σταθερό επικοινωνούσαμε), και όλο μου έλεγαν ότι λείπει. Πείτε της ότι την πήρα έλεγα... Εννοείται κορίτσι μου θα την πω να σε πάρει... Περνούσαν μέρες, την ξανα έπαιρνα, δεν την έβρισκα όλο έλειπε, και για χρόνια πολλά όταν έφτασε η γιορτή της, πάλι ήταν έξω, όλο θα την έλεγαν να με πάρει αλλα τίποτα... Εκεί λοιπόν άρχισε να χάνεται μια υπέροχη φιλία, έκανα κι εγώ καινούριες παρέες και το ξεπέρασα σιγά σιγά. Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια... 10 Για την ακρίβεια. Έκανα λογαριασμό στο fb, ποτέ δεν τη ξέχασα, την έψαχνα ακόμη (μιας και μετακόμισε, άλλαξε τηλ και δεν ήξερα τίποτα πια γι'αυτήν μόνο απο την εφημερίδα είδα ότι πέρασε σε σχολή σε άλλη πόλη). Τελικά τη βρίσκω λοιπόν, της κάνω αίτημα, μου μιλάει, ήταν απίστευτα χαρούμενη και ενθουσιασμένη που με ξανα βρήκε. Μου είπε πως δεν θυμάται γιατί χαθήκαμε, δεν πειράζει. Μου πρότεινε να βγούμε όταν έρθει με άδεια το καλοκαίρι μιας και ήταν δασκάλα. Απίστευτη χαρά και ενθουσιασμός με τα καλύτερα και πιο όμορφα λόγια μου μιλούσε και στο τηλέφωνο θυμόμασταν όλα τα παλιά και τις αναμνήσεις που είχαμε μαζί! Βρισκόμαστε λοιπόν, αγκαλιές φιλιά, χαρά, βγαίναμε συχνά όσο ήταν εδώ, επικοινωνούσαμε κάποιους μήνες συνέχεια. ΜΟυ έλεγε να μην ξανα χαθούμε. Τη θεωρώ απίστευτα καλό άτομο με καλό χαρακτήρα συνεννοήσιμη. Στη γιορτή της λοιπόν ξανα στέλνω, απάντηση καμία, στέλνω μήνυμα στο fb τίποτα, ενώ ανεβάζει δημοσιεύσεις φωτο και κάνει like. Την παίρνω τηλέφωνα, δεν το σηκώνει. Ζώ ακριβώς το ίδιο σκηνικό με τότε. Δεν γίνονται αυτά. Είμασταν τέλεια, ποτέ δεν συνέβη το παραμικρό ούτε μπήκαν τρίτα πρόσωπα ανάμεσά μας. Ακόμη απορώ... Πάντως να ξέρεις, δε ξέρω το λόγο που εξαφανίζεσαι για δεύτερη φορά, απο μικρή ήθελα πάντα εσύ να είσαι η κουμπάρα μου και να με παντρέψεις,απο μικρές το λέγαμε, ακόμη και τώρα νιώθω πως είσαι το κατάλληλο άτομο. Πλέον όμως δεν μπορώ να υπολογίζω σε ένα άτομο που χάνεται στα ξαφνικά χωρίς λόγο, δεν απαντάει ούτε σε κλήσεις ούτε σε μηνύματα και μετά δε θυμάται γιατί χαθήκαμε. Ψάχνουμε κουμπάρους για το γάμο και πάντα μου έρχεσαι πρώτη στο μυαλό. Μάλλον δεν ήταν γραφτό να συνεχίσουμε. Θα σε θυμάμαι πάντα, φίλη μου.