ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα εχασα την καλυτερη μου φιλη, τον ανθρωπο μου. Συμπληρωνε η μια την αλλη, υπηρχε επικοινωνια, τοσα χρονια καθε μερα μαζι ολη μερα σπιτι μου σπιτι της. SOULMATES κανονικοτατα. Ακομα κι αν ειχαμε μια παρεα και ειμασταν κι αλλα κοριτσια, εγω και η Ελενα ξεχωριζαμε απο την χημεια που υπηρχε μεταξυ μας και ισως προκαλουσε ζηλεια στις υπολοιπες φιλες μου. Η ελενα δεν ηταν απλα φιλη μου ηταν οτι καλυτερο μου εχει συμβει μεσα στα 16 χρονια της ζωης μου. Μετακομισε Αθηνα λογω οικογενειακων προβληματων. Μενω 5-6 ωρες μακρια απο Αθηνα. Οταν μου το ειχε πει οτι θα εφευγε εκλιαγα συνεχεια αλλα ποτε μπροστα της, της το επαιζα κουλ και ελεγα ναι ρε θα βλεπομαστε. Οταν ομως εφτασε η μερα καναμε ομαδικη αγκαλια και ηξερα οτι αμα αφεθω τωρα θα την δω να φευγει και ουτε και γω ξερω ποτε θα την ξαναδω, ε και εβαλα τα κλαμματα. Εκλαιγα μεχρι τις 6.00 το πρωι με αποτελεσμα τα αμτια μου να πριστουν και να κανω μαυρους κυκλους σαν να μου εχωσαν μπουνια. Ολοι μου λενε ε μωρε θα ανετε skype και θα μιλατε στο τηλεφωνο, αλλα αυτο δεν μου λεει κατι. Αμα δεν ειμαστε εδω μαζι κοντα δεν ειναι ΤΙΠΟΤΑ ιδιο. Χαιρομαι τοσο γι αυτη που θα κανει νεα ζωη μακρια απο την Αρτα, Δυστηχως μενω σε μια περιοχη παρακμιακη σχετικα με ασχημους χαρακτηρες ανθρωπων, κομπλεξικους, κακους, κοτσομπολιδες. Δεν αντεχω αλλο εδω. Και τι δεν θα εδινα να μετακομιζα και γω αλλα δεν ειμαι τοσο τυχερη. Οι γονεις μου εχουν χωρισει, δεν υπαρχει επικοινωνια μεταξυ μας. Δεν τους μιλαω, δεν το εκανα ποτε και δνε προκειτε. Δεν εχω σε ποιον να μιλησω, Νιωθω μονη μου. Νιωθω οτι δνε εχω κανεναν. Δεν εχω ορεξη για τιποτα, δεν βγαινω απο το σπιτι. Σαν να μην εφταναν ολα αυτα εχω επιπλεον βαρος στο μυαλο μου μια ερωτικη απογοητευση με τονα νθρωπο που πιστευα οτι ειναι ο καλυτερος ανθρωπος στον κοσμο και με εκανε να νιωθω καλα. Εχω αυτο το βαρος εδω και 6 μηνες, δεν μπορω να προχωρισω ειμαι κολλημενη εκει, νιωθω αχρηστη. Εχω ελλειψη ενδιαφεροντος και τωρα με ολα αυτα, τα αρνητικα συναισθηματα και οι σκεψεις καταστροφης εχουν αυξηθει. Δεν εχω ιδεα τι πρεπει να κανω:(