ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω επιστρεψει εδω και καποιο καιρο απο επαρχια στο πατρικο στην αθηνα επαρχια,μετα απο καποια χρονια δουλειας..και συνειδητοποιω οτι αυτους που θεωρουσα παρεα μου,και οταν ερχομουν αθηνα τους ειδοποιουσα πρωτος,δε με εψαξαν ποτε..επισης οσο ημουν επαρχια ποτε δεν κουνησαν να ρθουν να με δουν ή να παρουν ενα τηλ να δουν τι κανω κτλ..ενιωθα σαν κομπαρσος σε παρεα ή σα να πιεζω να χωρεσω..επεστρεψα και ξεκοψα.ξεκινωντας λοιπον νιωθοντας ολομοναχος στα 29 μου-βλεποντας αλλους να προχωρανε τις ζωες τους-εχω κανει πλεον αλλες επαφες..αλλα απο την αλλη οι κακες οικογενειακες σχεσεις(χρονια τωρα και ας μη συζητησω το ποσο θεωρω οτι συμβαλανε στη χαμηλη αυτοεκτιμηση μου κοκ) με κανουν να θελω να εξαφανιστω σε καποια αλλη πολη..μακρυα απο προσδοκιες,πιεσεις,επεμβατικοτητες κτλ..να βρω τον εαυτο μου,να κανω πραματα για μενα που γενικα μου λειψανε...αλλα..παλι μονος..παλι απ την αρχη..; κι αντι να επενδυσω στις επαφες που εκανα, να την κανω;; νιωθω σα να με εχει προσπερασει η ζωη ..σα να χω χασει το σκοπο μου,την κατευθυνση μου..δεν ξερω αν ακουγονται κακομαθημενα ολα αυτα ή αν εχω αδικο καπου..Ελπιζω να βρω το δρομο μου παντως :)