6.11.2012 | 19:31
Έχεις ακούσει για τον ρεαλισμό?
Δουλεύω κυλιόμενο ωράριο,μένω με τους δικούς μου. Δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι ,δεν βγαίνω οικονομικά και ας έχω δουλειά..όλα φεύγουν σε λογαριασμούς ,σε βασικά είδη. Δεν θυμάμαι από πότε έχω να βγω και να πω ότι έκανα χαζομάρα γιατί έφυγαν λεφτά σε ποτά ή σε καφέδες.ευτυχώς έχω κάνα δυο φίλους πράγμα που είναι και το σημαντικότερο για μένα αυτή την περίοδο..βοηθάει ο ένας τον άλλον(ψυχολογικά-οικονομικά)..πρόκειται για καλή φιλία.. και έρχεται ο δρόμος να σταματήσει στον έρωτα..Πως θα μπορέσω αντικειμενικά να είμαι με ένα κορίτσι όταν δεν έχω χρόνο για τον ίδιο μου τον εαυτό? όταν δεν μπορώ να συντηρήσω τον ίδιο μου τον εαυτό? Φοράω τα περσινά μου ρούχα,δεν έχω επιλογή..Δεν θα μιλήσω για χαρακτήρες (όλοι είναι /όλες είναι και το γνωστό παραμύθι).Μιλάω για καταστάσεις.. Αυτή η κοπέλα δεν θα θέλει τις βόλτες της? Δεν θα θέλει το δώρο της ? Δεν θα φτάσει στο σημείο να κουραστεί? ( υποθέτουμε πως έχουμε πέσει σε έναν καλό χαρακτήρα κοπέλας)..θα κουραστεί όσο να 'ναι,δεν θα μπορέσω να είμαι Σαββατόβραδα μαζί της γιατί δεν μου το επιτρέπει η φύση της δουλειάς μου.. Και έτσι Αυτό-ξενερώνομαι...Αυτοξενερώνω μία κατάσταση πρωτού καλά καλά ξεκινήσει..γιατί απλά ξέρω την κατάληξη..Δεν γίνονται όλα πραγματικότητα κόσμε..κάποιοι είναι καταδικασμένοι..και όλοι εσείς που είστε σε σχέση να μην δημιουργείται προβλήματα που δεν υπάρχουν,γιατί κάποιοι άλλοι ζηλεύουν την κατάσταση σας..Τώρα πλέον έχω κλειδώσει το μυαλό και δεν σκέφτεται και ο χρόνος περνάει...εύχομαι να μην μου χτυπήσεις κοπέλα την πόρτα γιατί δεν θα σου ανοίξω..όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ....