ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας εχει τυχει να χωρισετε τον/την συντροφο σας, επειδη ειχατε αρχισει να νιωθετε εντονα συναισθηματα για καποιον αλλον ανθρωπο και θεωρουσατε οτι με αυτες τις συνθηκες δεν ηταν σωστο να παραμεινετε στη σχεση σας? Οι περισσοτεροι νομιζω οτι σε μια τετοια περιπτωση δε θα χωριζαν, αλλα, ειτε θα εμεναν στη σχεση τους και θα απιστουσαν, ειτε, ακομα κ αν δεν απιστουσαν, θα συνεχιζαν να σκεφτονται τοσο εντονα τον αλλο ανθρωπο, που και παλι σαν απιστια θα ηταν αυτο. Νταξει δεν θα ηταν το ιδιο με την "κανονικη" απιστια, αλλα οπως και να χει, οταν εισαι σε σχεση και σκεφτεσαι εντονα καποιον αλλον/αλλη, αλλα δεν χωριζεις, ε αυτο δεν ειναι εντιμο απεναντι στον ανθρωπο σου. Δηλαδη δεν εχει νοημα να μενεις μαζι του, εφοσον δεν νιωθεις κατι πια γι αυτον/αυτην. Αλλα παρολα αυτα, εγω αναρωτιεμαι, σας εχει τυχει να χωρισετε για τετοιο λογο? Για να ειστε δηλαδη ειλικρινεις κ σωστοι απεναντι στον ανθρωπο σας και να μην τον κοροιδευετε? Προσοχη: δεν εννοω απαραιτητα να του/της ειχατε πει, οταν χωρισατε, οτι "ξερεις, μ αρεσει η Μαρια/ο Κωστας και δεν μπορω να ειμαι πλεον μαζι σου", αλλα να ξερετε εσεις μεσα σας οτι αυτος ειναι ο λογος. Και θα μου πειτε τωρα οτι "ναι αλλα, αν δεν πεις στον αλλον τον πραγματικο λογο που τον χωριζεις, που ειναι η εντιμοτητα που λες οτι του εχεις?" Οκ, μερικες φορες ισως ειναι προτιμοτερο να μην πεις και ολη την αληθεια στον αλλον, στην προσπαθεια σου να τον προστατευσεις και να μην τον πληγωσεις. Μπορεις δηλαδη να του πεις απλα οτι δεν νιωθω πια κατι τοσο εντονο για σενα, εχω κουραστει κλπ, που στο κατω κατω μπορει και να ειναι αληθεια, χωρις να μιλησεις για το αλλο προσωπο.